Katarzyna Skrzynecka - Nie wierzę piosence

Nie wierzę piosence
Niebieski z niej ptak
Nadziei nie więcej
Nie wrócisz i tak
Nie wrócisz ty prędzej
Niż brzmienie jej nut
No i już po piosence
I już po piosence
Już smutek jak wprzód
No i już po piosence
I już po piosence
Już smutek jak wprzód

Piosenka - ptak, tęsknota - ptak
Jak ciebie dogonić, nie wiedzą jak
Więc tylko wzlot w króciutkie sny
Po większy żal, tęsknoty łzy

Nie wierzę tęsknocie
Już miesiąc, już rok
Kłamała mi co dzień
Że słyszę twój krok
Nie wierzę tęsknocie
Błękitny z niej ptak
I bez mojej tęsknoty
Masz wrócić, mój złoty
Więc wrócisz i tak
I bez mojej tęsknoty
Masz wrócić, mój złoty
Więc wrócisz i tak

Na krzaku róż już pierwszy szron
Dziś kogoś goniłam, nie, to nie on
Nie, to nie on, nie, znów nie dziś
A przecież mógł naprawdę przyjść

Uwierzę piosence
Uwierzę i tak
Gdy wezmę twe ręce
I spytam: "No jak?"
Nie później, nie prędzej
Uwierzę i tak
Gdy nareszcie przyleci
Gdy przyleci mój trzeci
Wędrowny mój ptak
Kiedy wreszcie przyleci
Przyleci mój trzeci
Wędrowny mój ptak

No i już po piosence
I już po piosence
Niebieski z niej ptak