Kły - Wypełni

korpusie mój, zalegnij bez ruchu nie wierzgaj, nie targaj, nie szarp, nie! bezwładnie, bezwiednie, bezwolnie na chwil kilka pozwól nie-być wypełni się dzień wypełni się przypływy, odpływy, nurty jasnych, ciemnych czerwi-krwi rzek leniwie, nieśpiesznie, spokojnie niech płynie żywota ciecz a wichry mych myśli – ustańcie! wstrzymajcie bez celu swój trud cisza niechaj szum wasz pogrzebie bezruchem niech stanie się pęd wypełnił się dzień wypełnił się a teraz ty powieko trumienna opadnij na truchłoka, w dół nieruchome, suche, puste niech zniknie ta otchłań bez dna w osoczu myśli ta jedna dojrzewa krwawiący bunt zgorzel snu kiedy śpi kaszlący oddech rani krtań uwięziony nieboskłon ciszy tu zdycha jaźń pora iść