Korpiklaani - Mettään

Las zmienił się w żywy
Gdy między dwoma drzewami demon
Włochaty i kaznodziejski
Duchy ziemi szlochały
Zapach trawy cały świat, słychać odległą pieśń
Kawernowe czarne wiatry dmą gęstą, mroczną mgłę

W lesie, gdy płomieniste stopy wgniatają się w piasek
W lesie, gdy płomieniste stopy wgniatają się w piasek
W lesie, gdy płomieniste stopy wgniatają się w piasek
W lesie, gdy płomieniste stopy wgniatają się w piasek

Jego mglista zasłona obejmuje
Krocząc w głąb cieni zapada zmierzch

Płomienie ognia tańczą pokorną duszę
A wiatr, który to zgasi
Nakładam gruby płaszcz, pod nim skrywam marzenia
Inaczej nie pragnę ani nie dostaję

W naturze żyje siła, kołysana promieniami
Chmury, w strumieniu, prąd wiatru, dźwięk wiatru, taniec słońca
Ale gdy przychodzą deszcze, tam szaleją belki sufitowe wystawione na próbę
Biegną co sił spod nich, ale do strumienia zanurzyli się

W lesie, gdy płomieniste stopy wgniatają się w piasek
W lesie, gdy płomieniste stopy wgniatają się w piasek
W lesie

Płomienie ognia tańczą pokorną duszę
A wiatr, który to zgasi
Nakładam gruby płaszcz, pod nim skrywam marzenia
Inaczej nie pragnę ani nie dostaję

Płomienie ognia tańczą pokorną duszę
A wiatr, który to zgasi
Nakładam gruby płaszcz, pod nim skrywam marzenia
Inaczej nie pragnę ani nie dostaję