Lebanon Hanover - The Last Thing

Upadam, załamuję się
bezgłośnie na ziemie
nade mną błękitne niebo
ostatnia rzecz, jaką widzę w moim życiu
jaskółka, sprawia że lekko popłakuje
jako że spoglądam ostatni raz
nie będzie cudu
naprawdę nic więcej się nie stanie

A wszystkie metafizyczne*
same się teraz demaskują
czy mieliśmy wystarczająco siebie nawzajem
czy związaliśmy się wystarczająco głęboko

Upadam, właśnie teraz
upadając bez dźwięku
pomarańczowy promyk słońca na życie*
ostatnia rzecz, jaką widzę w moim życiu
i nikogo to nawet nie obchodzi
czy kiedykolwiek ja w ogóle pracowałem
czy czułem coś w rodzaju szczęścia
jako że przegrywam na zawał serca

A wszystkie metafizyczne*
same się teraz demaskują
czy mieliśmy wystarczająco siebie nawzajem

czy łączyliśmy się wystarczająco głęboko

*A wszystkie metafizyczne - chodzi tutaj o filozofię metafizyczną, czyli takie głębokie rozważania egzystencjalne o sensie życia, bytu, egzystencji, jego celu, "dlaczego jest człowiek" i tym podobne.

*do powyższego, ale to już też jest trochę interpretacją tekstu:
Demaskują się te rozważania, dlatego, że człowiek w chwili śmierci o nich najzwyczajniej nie myśli i nie są one dla niego istotne. Cała szeroko pojęta filozofia egzystencjalna okazuj się być bezwartościowa i zakłamana, wręcz może i kiczowata.
'Każdy' jest mądry i dużo gada dopóki nie zacznie umierać. Fajnie się rozważa o śmierci i życiu, snuje się wiele teorii i tak dalej, ale gdy przyjdzie już czas umierać, to nie ma w tym nic niesamowitego, nie ma cudu, wcale nie myślimy nad sensem życia, tylko o swoich bliskich, o tym czy poświęciliśmy im wystarczająco dużo czasu, czy byliśmy wystarczająco blisko ze sobą nawzajem, ponadto w chwili śmierci nie skupiamy się też na rzeczach 'wielkich', lecz na jaskółce, promyku słońca.

*pomarańczowy promyk słońca na życie - chodzi tutaj o pole żyta, akurat takie niefortunne tłumaczenie.