Legião Urbana - Eduardo E Mônica

Kto by kiedyś powiedział,
że jest sens w sprawach sercowych?
I kto by powiedział, że sensu nie ma?

Eduardo otworzył oczy, ale nie chciał wstawać,
leżał i zobaczył, która była godzina,
podczas gdy Monica piła koniak po drugiej stronie miasta,
tak jak to oni powiedzieli.

Eduardo i Monica spotkali się niechcący pewnego dnia
i dużo rozmawiali, żeby spróbować się poznać,
to był jeden gość z liceum Eduarda, który powiedział:
"Jest fajna impreza i chcemy się zabawić".
Dziwna impreza z dziwacznymi ludźmi,
"Dla mnie to średnio, nie mogę już znieść wódki"
i Monica się zaśmiała i chciała wiedzieć trochę więcej
o chłopaczku, który chciał zaimponować.
I Eduardo, trochę wstawiony, myślał tylko o pójściu do domu,
"Jest prawie druga, będę się zmywał".

Eduardo i Monica wymienili się telefonami,
potem zadzwonili i postanowili się spotkać.
Eduardo zaproponował kawiarnię,
ale Monica chciała zobaczyć film Godarda.
Spotkali się więc w miejskim parku,
Monica na motorze, a Eduardo na wielbłądzie.
Dla Eduarda to było dziwne i lepiej było nie komentować,
ale dziewczyna miała zafarbowane włosy.

Eduardo i Monica nie byli w ogóle podobni,
ona była lwem, a on miał szesnaście lat,
ona studiowała medycynę i mówiła po niemiecku,
a on był jeszcze na lekcjach angielskiego,
ona lubiła Bandeirę i Bauhaus,
Van Gogha i Mutantów,
Caetano i Rimbauda,
a Eduardo lubił seriale
i grał w piłkę na konsoli z dziadkiem.
Ona mówiła o Płaskowyżu Centralnym,
także o magii i medytacji,
a Eduardo jeszcze był w planie "szkoła, kino, klub, telewizja".

I mimo że wszystko było różne,
naprawdę przyszła znowu chęć, aby się zobaczyć
i ta dwójka się spotykała codziennie,
a chęć rosła, tak, jak miało być.

Eduardo i Monica pływali, robili zdjęcia,
grali w teatrze, robili rękodzieła i podróżowali.
Monica tłumaczyła Eduardowi rzeczy o niebie, ziemi, wodzie i powietrzu,
on nauczył się pić, zapuścił włosy i postanowił pracować.
A ona skończyła studia w tym samym miesiącu,
w którym on się dostał na uczelnię
i świętowali razem.
I też się kłócili, wiele razy później,
i wszyscy mówili, że on ją dopełnia i wzajemnie,
jak groch z kapustą.

Jakieś dwa lata później zbudowali dom,
mniej więcej wtedy, gdy na świat przyszły bliźnięta,
walczyli o pieniądze i nieźle oszczędzali.

Eduardo i Monica wrócili do Brasilii
i nasi przyjaciele zatęsknili za latem,
tylko że w te wakacje nie będą podróżować,
bo synek Eduarda zdrowieje.

I kto by kiedyś powiedział, że jest sens
w sprawach sercowych?
I kto by powiedział, że sensu nie ma?