Len Kagamine - Five the Pierrot

Jest druga w nocy, w mieście panuje ciemność.
Kto będzie ofiarą?
Karanie niegrzecznych dzieci.
To właśnie jest moja praca jako Pierrota.
Pani Santa nauczyła mnie, że w tym świecie roi się od błędów.
Jestem Numer Pięć - Pierrot.
Dzisiejszej nocy znów będę tańczył.

Zabawnie wyglądający chłopiec, o pomalowanej na biało twarzy.
Wbija srebrny nóż w utyłą świnię.

Tej nocy, niespokojny Pierrot
w cyrku pozbawionym publiczności,
gra na flecie do księżyca,
a czerń zmienia się w szkarłat.
Dziś również magiczna klatka, więziąca
wariacko tańczącego Pierrota, została otwarta.
Przeskoczywszy przez płonące obręcze,
ów bestia błąka się po ulicy.

Numer siedem, Carodziejka o oczach łagodnych ale i ponurych.

Zapytała, czy nie chce uciec z nią z tego miejsca.
Więc powiedziałem pani Sanicie,
O tym że w domu znajduje się zdrajca.
Następnego dnia, Czarodziejka znikneła.

Pani Santa delikatnie głaszcze głowę Pierrota,
Ten gest jest jednak niczym.
Dziś na Pierrota również czeka praca.
W ciemnej tylniej uliczce, czekam na swą zdobycz.
Wtem rozległ się strzał,
a wszystko zmienia się z czeni w czerwień.
Pierś Pierrota boli,
Nie chce umiereć! Nie chce umiereć!
Stojąc w ciszy przed moimi oczyma,
pojawił się numer osiem, Snajper.

Dzisiejszej nocy, niespokojny Pierrot.
Był bardzo zmęczony, więc zamknął oczy.
We śnie zobaczył swojego prawdziwego
ojca i matkę, uś miechających się do niego.
Nie zatańczy ponowinie Pierrot,
" Widzisz! Mogłęś przecież uciec ze mną."
Szepneła, natępnie śmiejąc się szyderczo
numer osiem Czarodziejka...