Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Maldita Nerea
Popularne teksty
Maldita Nerea - Ninguno de dos
Ninguno de dos
Tekst dodał(a): casadelabomba
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): aigam
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Syjamka
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Ninguno de dos
El firmamento cayó, en el centro del salón.
Y al saber, que ya de largo nuestro amor se fue,
gritamos más cada vez.
¿Y aún preguntas quien perdona a quién?.
Entras en la habitación, porque me has hecho venir.
Siempre terminas sacando lo malo de mi.
Ayer decías que no, y ahora me dices que si,
soy tu problema y tú el mal que me hace sufrir.
No me levantes la voz, que no respondo de mi.
Sabes de sobra que así no podemos seguir.
Algo me dice que no que no, que esto se pierde.
¿Y quién nos lo iba a decir?,
se secó, nuestro jardín.
Es normal, tú eres marea que viene y se va,
y yo la orilla del mar.
¿Y aún preguntas quien perdona a quién?.
No no no lo esperaba de ti,
¿cómo has podido decir, que ya no somos los mismos que no eres feliz?.
A veces piensas que no, que no soy yo para ti,
porque no sientes la estrella que hay dentro de ti.
Nos bastaría un perdón, un renovarse o morir,
Aunque ya empiezo a pensar que lo nuestro es sufrir.
Algo me dice que no, que no, que esto se pierde...
Somos Abel y Caín...
No entiendo como la rabia enciende las palabras,
palabras que no son nada pero llegan al alma.
Y me arrepentiré...
Y no quiero...
Y te espero...
Y he decidido no perder ya ni un solo segundo mas...
Por favor di de una vez, que es lo que quieres de mí,
no puede ser que las cosas se queden así.
Como la triste canción, que yo escribí para ti,
Como el maldito silencio que llega hasta mi.
No te querrán como yo, como yo te quise a ti,
y vivirás de un recuerdo que hiciste morir.
Fuimos ninguno de dos,
fuimos Abel y Caín,
fuimos un cielo que llueve y se aleja de aquí.
Entras en la habitación, porque me has hecho venir,
siempre terminas sacando lo malo de mi.
Ayer decías que no, y ahora me dices que si,
soy tu problema y tú el mal que me hace sufrir.
No me lvantes la voz que no, que no respondo.
Fuimos ninguno de dos...
Y un cielo que llueve...
Para no morir... (2x).
El firmamento cayó, en el centro del salón.
Y al saber, que ya de largo nuestro amor se fue,
gritamos más cada vez.
¿Y aún preguntas quien perdona a quién?.
Entras en la habitación, porque me has hecho venir.
Siempre terminas sacando lo malo de mi.
Ayer decías que no, y ahora me dices que si,
soy tu problema y tú el mal que me hace sufrir.
No me levantes la voz, que no respondo de mi.
Sabes de sobra que así no podemos seguir.
Algo me dice que no que no, que esto se pierde.
¿Y quién nos lo iba a decir?,
se secó, nuestro jardín.
Es normal, tú eres marea que viene y se va,
y yo la orilla del mar.
¿Y aún preguntas quien perdona a quién?.
No no no lo esperaba de ti,
¿cómo has podido decir, que ya no somos los mismos que no eres feliz?.
A veces piensas que no, que no soy yo para ti,
porque no sientes la estrella que hay dentro de ti.
Nos bastaría un perdón, un renovarse o morir,
Aunque ya empiezo a pensar que lo nuestro es sufrir.
Algo me dice que no, que no, que esto se pierde...
Somos Abel y Caín...
No entiendo como la rabia enciende las palabras,
palabras que no son nada pero llegan al alma.
Y me arrepentiré...
Y no quiero...
Y te espero...
Y he decidido no perder ya ni un solo segundo mas...
Por favor di de una vez, que es lo que quieres de mí,
no puede ser que las cosas se queden así.
Como la triste canción, que yo escribí para ti,
Como el maldito silencio que llega hasta mi.
No te querrán como yo, como yo te quise a ti,
y vivirás de un recuerdo que hiciste morir.
Fuimos ninguno de dos,
fuimos Abel y Caín,
fuimos un cielo que llueve y se aleja de aquí.
Entras en la habitación, porque me has hecho venir,
siempre terminas sacando lo malo de mi.
Ayer decías que no, y ahora me dices que si,
soy tu problema y tú el mal que me hace sufrir.
No me lvantes la voz que no, que no respondo.
Fuimos ninguno de dos...
Y un cielo que llueve...
Para no morir... (2x).
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieŻadne z dwojga
Firmament upadł w środku salonu
i wiedząc, że już dawno nasza miłość odeszła
krzyczymy coraz bardziej.
I nadal pytasz kto komu wybacza?
Wchodzisz do pokoju, bo zmusiłaś mnie do przyjścia.
Zawsze wyciągasz na wierzch to co we mnie najgorsze.
Wczoraj mówiłaś, że nie, dzisiaj mówisz mi, że tak,
jestem twoim problemem a ty złem, przez które cierpię.
Nie podnoś na mnie głosu, bo nie odpowiadam za siebie.
Wiesz aż za dobrze, że nie możemy tego dłużej ciągnąć.
Coś mi mówi, że nie, że nie, że to zatraca się.
I kto miał nam o tym powiedzieć?
Usechł nasz ogród.
To normalne, ty jesteś przypływem, który przychodzi i odchodzi,
a ja brzegiem morza.
I nadal pytasz kto komu wybacza?
Nie, nie, nie spodziewałem się tego po tobie.
Jak mogłaś powiedzieć, że już nie jesteśmy tacy sami,
że nie jesteś szczęśliwa?
Czasami myślisz, że nie, że nie jestem dla ciebie,
bo nie czujesz tej gwiazdy, która jest w tobie.
Wystarczyłoby nam jedno wybaczenie, odnowienie się lub śmierć,
choć już zaczynam myśleć że nasz związek jest tylko cierpieniem.
Coś mi mówi, że nie, że nie, że to zatraca się.
Jesteśmy Ablem i Kainem...
Nie rozumiem jak szaleństwo budzi słowa,
słowa, które są niczym, lecz docierają do duszy.
I będę żałował...
Ja nie chcę...
I czekam na ciebie...
I postanowiłem już nie stracić ani sekundy więcej...
Proszę, powiedz tylko raz, czego oczekujesz ode mnie,
nie może być tak, sprawy nie mogą pozostać w ten sposób.
Jak smutna piosenka, którą ja napisałem dla ciebie,
jak przeklęta cisza, która do mnie dociera.
Nie pokochają cie tak jak ja, jak ja kochałem ciebie,
i będziesz żyła wspomnieniem, któremu zgotowałaś śmierć.
Nie byliśmy żadnym z dwojga,
byliśmy Ablem i Kainem,
byliśmy niebem, z którego pada deszcz i które się oddala stąd.
Wchodzisz do pokoju, bo zmusiłaś mnie do przyjścia.
Zawsze wyciągasz na wierzch to co we mnie najgorsze.
Wczoraj mówiłaś, że nie, dzisiaj mówisz mi, że tak,
jestem twoim problemem a ty złem, przez które cierpię.
Nie podnoś na mnie głosu, bo nie odpowiadam za siebie.
Nie byliśmy żadnym z dwojga...
I niebem, z którego pada...
Aby nie umierać...
Firmament upadł w środku salonu
i wiedząc, że już dawno nasza miłość odeszła
krzyczymy coraz bardziej.
I nadal pytasz kto komu wybacza?
Wchodzisz do pokoju, bo zmusiłaś mnie do przyjścia.
Zawsze wyciągasz na wierzch to co we mnie najgorsze.
Wczoraj mówiłaś, że nie, dzisiaj mówisz mi, że tak,
jestem twoim problemem a ty złem, przez które cierpię.
Nie podnoś na mnie głosu, bo nie odpowiadam za siebie.
Wiesz aż za dobrze, że nie możemy tego dłużej ciągnąć.
Coś mi mówi, że nie, że nie, że to zatraca się.
I kto miał nam o tym powiedzieć?
Usechł nasz ogród.
To normalne, ty jesteś przypływem, który przychodzi i odchodzi,
a ja brzegiem morza.
I nadal pytasz kto komu wybacza?
Nie, nie, nie spodziewałem się tego po tobie.
Jak mogłaś powiedzieć, że już nie jesteśmy tacy sami,
że nie jesteś szczęśliwa?
Czasami myślisz, że nie, że nie jestem dla ciebie,
bo nie czujesz tej gwiazdy, która jest w tobie.
Wystarczyłoby nam jedno wybaczenie, odnowienie się lub śmierć,
choć już zaczynam myśleć że nasz związek jest tylko cierpieniem.
Coś mi mówi, że nie, że nie, że to zatraca się.
Jesteśmy Ablem i Kainem...
Nie rozumiem jak szaleństwo budzi słowa,
słowa, które są niczym, lecz docierają do duszy.
I będę żałował...
Ja nie chcę...
I czekam na ciebie...
I postanowiłem już nie stracić ani sekundy więcej...
Proszę, powiedz tylko raz, czego oczekujesz ode mnie,
nie może być tak, sprawy nie mogą pozostać w ten sposób.
Jak smutna piosenka, którą ja napisałem dla ciebie,
jak przeklęta cisza, która do mnie dociera.
Nie pokochają cie tak jak ja, jak ja kochałem ciebie,
i będziesz żyła wspomnieniem, któremu zgotowałaś śmierć.
Nie byliśmy żadnym z dwojga,
byliśmy Ablem i Kainem,
byliśmy niebem, z którego pada deszcz i które się oddala stąd.
Wchodzisz do pokoju, bo zmusiłaś mnie do przyjścia.
Zawsze wyciągasz na wierzch to co we mnie najgorsze.
Wczoraj mówiłaś, że nie, dzisiaj mówisz mi, że tak,
jestem twoim problemem a ty złem, przez które cierpię.
Nie podnoś na mnie głosu, bo nie odpowiadam za siebie.
Nie byliśmy żadnym z dwojga...
I niebem, z którego pada...
Aby nie umierać...
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):