Marcysia Koćwin - Ruina

Proszę zostań tu chwilę
lecz błagam byś się nie zbliżał
nie podchodź!
Bo nie wiem, czy udźwignę tyle
czuję żeś mnie zdemaskował
nie podchodź

Raz po raz za cenę ran
przez tak wiele lat ustawiałam straż
nie chcę znowu zranioną być
Ekscytuje mnie czy sprawia ból
błogość którą mam, gdy jesteś tu
rozpadam się

Znowu mnie ktoś skrzywdził, wskroś przebił
w sto kawałków rozbił mnie
Czy wiesz, że zniszczenie, coś zrobił
nienaprawialne jest
To jasne, że znajdziesz mnie we wraku uczuć,
ale cóż, już sama nie wiem, co robię
zatrzasnąłeś mnie w grobie
Czy nie chciałbyś jeszcze raz ?

Zabrałeś świat jaki znałam,
ale odsuń się dobrze, no podejdź!
Bo jak rzecz cię odbieram
z której muszę wydobrzeć
No podejdź!

Dobrze mi, gdy leżysz obok mnie
przeznaczenie to, czy tragedia wiesz
Rozpadam się

Znowu mnie ktoś skrzywdził, wskroś przebił
w sto kawałków rozbił mnie
Czy wiesz, że zniszczenie, coś zrobił
nienaprawialne jest
To jasne, że znajdziesz mnie we wraku uczuć,
ale cóż, już sama nie wiem, co robię
zatrzasnąłeś mnie w grobie
Czy nie chciałbyś jeszcze raz ?

Brutalnie, jak przypływ fal
rozszarpałeś przez najdzikszy huragan
miłość ramą jest, co mnie w tym trzyma
a ze mnie ruina

Znowu mnie ktoś skrzywdził, wskroś przebił
w sto kawałków rozbił mnie
Czy wiesz, że zniszczenie, coś zrobił
nienaprawialne jest
To jasne, że znajdziesz mnie we wraku uczuć,
ale cóż, już sama nie wiem, co robię
zatrzasnąłeś mnie w grobie
Czy nie chciałbyś jeszcze raz