Maryla Rodowicz - Krąży, krąży złoty pieniądz

Krąży, krąży złoty pieniądz,
ludzi gubiąc, ludzi mieniąc.
Złoto — błoto, chciwe ręce —
więcej, więcej, więcej, więcej!

Ręce — grabie, oczy żabie,
wytrzeszczone na mamonę.
Złoto błyska i tumani —
na nic, na nic, na nic, na nic!

Złudny jest ten miód,
nudny jest ten miód,
głupia to pułapka,
stara muchołapka,
ciężka od much, ooo…

Lepki jest ten miód,
gęsty jest ten miód,
gdy zaklei usta,
w oczach denna pustka,
na rękach brud, ooo…

Głupia to pułapka,
stara muchołapka,
ciężka od much.

Forsa, forsa — wielka, mała,
własnościowa budka, szałas.
Własnościowy pierwszy zawał —
awans, awans, awans, awans!

Długi dystans, krótki oddech,
a nad tobą niebo modre.
Zdążysz zawsze na swój pogrzeb —
wolniej, wolniej, wolniej, mądrzej!

Złudny jest ten miód,
nudny jest ten miód,
głupia to pułapka,
stara muchołapka,
ciężka od much, ooo…

Lepki jest ten miód,
gęsty jest ten miód,
gdy zaklei usta,
w oczach denna pustka,
na rękach brud, ooo…

Głupia to pułapka,
stara muchołapka,
ciężka od much.

---

Łapie sroka to, co błyska,
aż ją w dziób oparzy iskra.
Czy tak jest, czy mi się zdaje —
nic za darmo, nic za frajer?

Pieniądz życie nam uprości:
kilo łez i trzy miłości.
Świat to sklep, kłopotów nie ma,
gdy przy wszystkim leży cena.

Nudny jest ten miód,
złudny jest ten miód,
głupia to pułapka,
stara muchołapka,
ciężka od much.

Nudny jest ten miód,
złudny jest ten miód,
gdy zaklei usta,
w oczach denna pustka,
na rękach brud.

Głupia to pułapka,
stara muchołapka,
ciężka od much.

Krąży, krąży złoty pieniądz,
ludzi gubiąc, ludzi mieniąc.
Złoto — błoto, chciwe ręce —
więcej, więcej, więcej, więcej!