Mazowsze - Stare pieśni polskie

Piękne goździki, śliczne tulipany,
gdzieżeś, ach, gdzieżeś, Jasiu mój kochany? (x2)

Czy cię żeglarze rzucili we morze,
że cię me serce utulić nie może? (x2)

Góralu, czy ci nie żal
odchodzić od stron ojczystych,
świerkowych lasów i hal
i tych potoków srebrzystych?

Góralu, czy ci nie żal,
góralu, wracaj do hal!
Góralu, czy ci nie żal,
góralu, wracaj do hal!

Nie wrócisz, mój luby, nie wrócisz już do mnie
i serce odwyknie, i pamięć zapomni.
Czy kraj ten piękniejszy, kwiecistsza tam błoń,
czy milsze dziewoje, że tak tęsknisz doń?

Dziewczyno, stój, stój!
Twe słowa jak brzytwy!
Jak z godów ja z bitwy
powrócę — jam twój!

Tam na błoniu błyszczy kwiecie,
stoi ułan na widecie,
a dziewczyna jak malina
niesie koszyk róż.

„Stój, poczekaj, moja duszko!
Co tak drobną stąpasz nóżką?”.
„Jam z tej chatki, rwałam kwiatki
i powracam już”.

Bywaj dziewczę zdrowe, Ojczyzna mnie woła,
idę za kraj walczyć wśród rodaków koła.
Pamiętaj, żeś Polka, że to za kraj walka,
niepodległość Polski to twoja rywalka.

Pieśni polska, tyś jak rosa,
co na naszą duszę spada,
ty ją wiedziesz pod niebiosa
jak w noc ciemną gwiazda blada!

Szczęsny, ponad czyją głową
skrzydła twoje tyś rozpięła,
gdy mu w piersi rzucisz słowa:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”.