Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Melnitsa
Melnitsa - Voin vereska
Voin vereska
Tekst dodał(a): Wilianna
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): puzzelkowa
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): puzzelkowa
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Над болотом туман, волчий вой заметает следы;
Я бы думал, что пьян - так испил лишь студеной воды
Из кувшина, что ты мне подала, провожая в дорогу,
Из которой я никогда не вернусь; жди - не жди, никогда не вернусь...
И не сомкнуть кольцо седых холмов,
И узок путь по лезвию дождя,
И не ищи - ты не найдешь следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
Словно раненый зверь, я бесшумно пройду по струне;
Я не стою, поверь, чтоб ты слезы лила обо мне,
Чтоб ты шла по следам моей крови во тьме - по бруснике во мхе
До ворот, за которыми холод и мгла, - ты не знаешь, там холод и мгла.
И не сомкнуть кольцо седых холмов,
И узок путь по лезвию дождя,
И не ищи - ты не найдешь следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
Ты однажды вдохнешь терпкий ладан октябрьской луны,
В сердце сдвинется нож, боль поднимется из глубины;
Неужели ты ждешь воплощенье беды, духа сумрачной стали,
Чтобы снова дать мне напиться воды, этой пьяной хрустальной воды?..
Но не сомкнуть кольцо седых холмов,
И узок путь по лезвию дождя,
И не ищи - ты не найдешь следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
И не ищи в морозной мгле следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
Я бы думал, что пьян - так испил лишь студеной воды
Из кувшина, что ты мне подала, провожая в дорогу,
Из которой я никогда не вернусь; жди - не жди, никогда не вернусь...
И не сомкнуть кольцо седых холмов,
И узок путь по лезвию дождя,
И не ищи - ты не найдешь следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
Словно раненый зверь, я бесшумно пройду по струне;
Я не стою, поверь, чтоб ты слезы лила обо мне,
Чтоб ты шла по следам моей крови во тьме - по бруснике во мхе
До ворот, за которыми холод и мгла, - ты не знаешь, там холод и мгла.
И не сомкнуть кольцо седых холмов,
И узок путь по лезвию дождя,
И не ищи - ты не найдешь следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
Ты однажды вдохнешь терпкий ладан октябрьской луны,
В сердце сдвинется нож, боль поднимется из глубины;
Неужели ты ждешь воплощенье беды, духа сумрачной стали,
Чтобы снова дать мне напиться воды, этой пьяной хрустальной воды?..
Но не сомкнуть кольцо седых холмов,
И узок путь по лезвию дождя,
И не ищи - ты не найдешь следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
И не ищи в морозной мгле следов,
Что Воин Вереска оставил, уходя.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNad mgłą bagienną wilcze wycie zmiata ślady,
Myślałem, żem pijany, choć napiłem się tylko studziennej wody
Z dzbana, który mi podałaś, żegnając przed wyruszeniem w drogę
Z której nigdy nie wrócę;czy zaczekasz czy nie, ja nigdy nie wrócę...
Lecz szarych wzgórz pierścienia nie uda się scalić
A przez ostrze deszczu wiedzie wąska droga
Nie szukaj więc - i tak nie znajdziesz śladów
Które odchodząc zostawił Wrzosowy Wojownik
Niczym zraniony zwierz, bezszelestnie przejdę po strunie
Nie jestem wart, uwierz mi, wszystkich Twoich wylanych łez;
Tego byś szła w ciemności po śladach mej krwi, przez jagody we mchu
Aż do wrót, za którymi tylko chłód i ciemność, och, ty nie wiesz, tam chłód i ciemność
Lecz szarych wzgórz pierścienia nie uda się scalić
A przez ostrze deszczu wiedzie wąska droga
Nie szukaj więc - i tak nie znajdziesz śladów
Które odchodząc zostawił Wrzosowy Wojownik
I zdarzy się, że poczujesz cierpki zapach z kadzidła październikowego księżyca
W sercu drgnie nóż, z głębi powróci ból
Doprawdy, wciąż czekasz, wcielenie nieszczęścia, na ducha ponurej stali
By znów dać mi się napić wody, tej upajającej krystalicznej wody?...
Lecz szarych wzgórz pierścienia nie uda się scalić
A przez ostrze deszczu wiedzie wąska droga
Nie szukaj więc - i tak nie znajdziesz śladów
Które odchodząc zostawił Wrzosowy Wojownik
Myślałem, żem pijany, choć napiłem się tylko studziennej wody
Z dzbana, który mi podałaś, żegnając przed wyruszeniem w drogę
Z której nigdy nie wrócę;czy zaczekasz czy nie, ja nigdy nie wrócę...
Lecz szarych wzgórz pierścienia nie uda się scalić
A przez ostrze deszczu wiedzie wąska droga
Nie szukaj więc - i tak nie znajdziesz śladów
Które odchodząc zostawił Wrzosowy Wojownik
Niczym zraniony zwierz, bezszelestnie przejdę po strunie
Nie jestem wart, uwierz mi, wszystkich Twoich wylanych łez;
Tego byś szła w ciemności po śladach mej krwi, przez jagody we mchu
Aż do wrót, za którymi tylko chłód i ciemność, och, ty nie wiesz, tam chłód i ciemność
Lecz szarych wzgórz pierścienia nie uda się scalić
A przez ostrze deszczu wiedzie wąska droga
Nie szukaj więc - i tak nie znajdziesz śladów
Które odchodząc zostawił Wrzosowy Wojownik
I zdarzy się, że poczujesz cierpki zapach z kadzidła październikowego księżyca
W sercu drgnie nóż, z głębi powróci ból
Doprawdy, wciąż czekasz, wcielenie nieszczęścia, na ducha ponurej stali
By znów dać mi się napić wody, tej upajającej krystalicznej wody?...
Lecz szarych wzgórz pierścienia nie uda się scalić
A przez ostrze deszczu wiedzie wąska droga
Nie szukaj więc - i tak nie znajdziesz śladów
Które odchodząc zostawił Wrzosowy Wojownik
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):