Monilove - Bezsilność

Taki dzień jak ten wieje chłodem,
Myśli zebrać chcę lecz nie mogę,
I za oknem i z oczu leje deszcz,
Niebo płacze nad losem ziemi tej,
Trudno dystans zachować wiedząc, że...
Zamiast dobrze to wciąż jest źle,

Żałuję, że...
Mocy takiej nie mam,
By światło nieść tam gdzie światła nie ma,
Prawdzie oddać cześć,
Tam gdzie króluje ściema,
Ludziom wskazać sens,
Odwieczny dylemat,

To mnie przerasta, przeraża,
Spędza z powiek sen,
Że syn mój świat taki widzi,
Wkrótce spotka się,
Rzeczywistością utkaną,
Nićmi kłamstw i zła,
Może to kiedyś zmieni bo nie umiem ja,
Tak bym chciała mieć siłę i tak wielką moc,
Wzlecieć w niebo wysoko jak potężny smok,
Zionąc ogniem,
Gdy tylko zło dostrzeże wzrok,
Lecz jestem tylko kobietą więc przyznaje wprost...

..że ja......
Mocy takiej nie mam,
By światło nieść tam gdzie światła nie ma,
Prawdzie oddać cześć tam gdzie króluje ściema.
Ludziom wskazać sens odwieczny dylemat,

Mój dom, moi bliscy dobrze wiedzą, że
Zrobię wszystko by mogli na mnie wesprzeć się,
Lecz bezsilność uwiera gdy patrzę na świat,
Choćbym chciała inaczej to tak mam od lat,
Czy świadomość mieć darem czy przekleństwem jest,
Gdy zła w woku tak wiele jak odnaleźć sens,
Czuje skrajne emocje wobec świata znów,
Zatem jeśli jest niech to rozsądzi bóg,


Bo ja,.....
Mocy takiej nie mam,
By światło nieść tam gdzie światła nie ma,
Prawdzie oddać cześć tam gdzie króluje ściema,
Ludziom wskazać sens odwieczny dylemat,

....





...

Żałuję, że....
Mocy takiej nie mam,
By światło nieść tam gdzie światła nie ma,
Prawdzie oddać cześć tam gdzie króluje ściema,
ludziom wskazać sens odwieczny dylemat,