MoraL - Insomnia

To insomnia...
To insomnia...

I.
Chciałbyś, żeby zniknął świat
Który nie ma nic do zaoferowania, prócz ciężkich ran
Głowa pod kran... Chwilowa ulga
Na plecy kurtka, temperatura niska wkurwia
Studzi czoło... Dźwigasz sporo...
Z domu wynosisz mnóstwo śmieci nocną porą
Przeszłość... Co już weszło, nie wyjdzie, wierz mi
Ci co przeszli obok życie, gdzieś jedli pestki
Resztki, wielu oddało za nie bliskich
Ty zawsze chciałeś ich mieć zbyt mocno wszystkich
Północ sprawia, że napięcie nie pozwala spać
On może zaraz wrócić, napięcie trwa...
Kochał czy nienawidził? Nie chciał? Wstydził?
Przepraszał, potem robił to samo za tydzień
Tracił dużo, do końca nie wiesz na co
Wiesz na pewno, że nie równał tego z płacą...

Ref. /x2
To insomnia, która zabija...
Jakby ktoś o tobie zapomniał i to, i mija...
Dolewa oliwy do ognia i strach rozwija...
Rozbija, że dochodzisz do dna i gorycz spijasz...

II.
Oprócz awantur, nieprzespanych nocy
Pieniądz w butelkach, na aukcjach życie się toczy
Nigdy nie starałeś się nic mówić... Nie...
Wszystko było ok, dopóki mogłeś się obudzić
Chociaż zawsze ze strachem kolejną dobę
W miejscu, gdzie krach za krachem, nazywano domem
W miejscu, gdzie pion równał się z poziomem
Gasły marzenia o rodzinie, dziecku, żonie...
Nie polubisz strachu... Odwagi chyba też nie
Nie ma czym wypełnić pustki bezsprzecznie
To się stanie niebezpieczne...
Upadniesz pod naporem sumy nieszczęść
Chcesz żyć? Nie robisz tego, nie wiesz dlaczego...
Zmyć fetor? Przeciwstawić się lękom?
Skruszyć beton, nadzieja umrze chwilę przed tobą
A ty jesteś jeszcze tu, jedną nogą...

Ref. /x2
To insomnia, która zabija...
Jakby ktoś o tobie zapomniał i to, i mija...
Dolewa oliwy do ognia i strach rozwija...
Rozbija, że dochodzisz do dna i gorycz spijasz...