Morhana - The Traveller

Mogłeś usłyszeć o człowieku bez imienia
Który żył w zimnych krainach, daleko, daleko stąd
Przepłynął wzdłuż aż siedem mórz
I wędrował poprzez knieje ku najciemniejszym toniom
Raz założył rodzinę, raz też miał dom
Ale jednego nieszczęsnego dnia został pozostawiony sam
Ponieważ jeden zły człowiek był zazdrosny o jego życie
Spalił jego dom, zabił dziecko, oraz żonę

Dlaczego to byłem ja? Któż mi to uczynił?
Moja dusza jest wypełniona nienawiścią i bólem
Muszę wiedzieć jak szukać sprawiedliwości
Któregoś dnia zawezmę odwet

Zapadł w rozpacz pogrzebawszy rodzinę swoją
A potem pojął swe przeznaczenie
Ze stali i ognia wykuł własny miecz
"Teraz nadszedł już czas, aby nauczyć się sztuki wojowania!"
Gdy był więc gotów by powstać i walczyć
Szukał wrogów, wiedziony pragnieniem krwi
Zaczął więc zabijać, aby stać się najlepszym
Zawsze w biegu, zapomniał co to odpoczynek

Przebyłem wzdłuż odległe krainy
Zabijając zło, gdy znalazło się w zasięgu mego wzroku
Ja znam prawdę, znam jednego
Który przysporzył mi smutku i wiecznej ciemności

Bohater nasz szedł daleko, daleko stąd
Znacząc swoje ślady krwią
Szukając jednego, który zgładził jego miłość
Zostało to odkryte przez kapłana, z dalekiego południa
Poświęcenie było wszystkim, co kapłan zyskał
Opuściwszy żywych by cierpieć wielki ból
Później nasz bohater powrócił do swej krainy
I ukrył się w górach, oczekując swych ostatnich dni

Winienem poczuć ulgę, alem jej nie doznał
Zimne serce z kamienia i zatruta dusza
Teraz widzę, zemsta nie jest rozwiązaniem
Przyniosła mi tylko chorobę, wieczysty ból