Notre Dame de Paris (włoska wersja) - Bella

[QUASIMODO: ]

Piękna!
Słowo „piękna” zrodziło się razem z nią,
z jej ciałem i bosymi stopami.
Ona jest wzlotem, którego uchwyciłbym i przytrzymał,
ale trafiam do piekła, by mnie pochłonęło.
Widziałem pod jej cygańską spódnicą,
z jakim sercem modlę się wciąż do Naszej Pani.
Czy jest tutaj
ktoś, kto pierwszy rzuci w nią kamieniem?
Niech będzie usunięty z powierzchni ziemi!
Chciałby diabeł, żebym spędził życie
z moimi palcami we włosach Esmeraldy.

[FROLLO: ]

Piękna!
To jest demon, który się wcielił w nią,
aby oderwać moje oczy od Boga,
ona wzbudziła namiętność i pragnienie we mnie.
Ciało wie, że ona jest rajem.
We mnie jest cierpienie miłości, która dokucza
i nie obchodzi mnie, że staję się złoczyńcą.
Ona,
co przechadza się jak największa bezbożna piękność,
ona nosi ciężar okrutnego ludzkiego krzyża.
O, Pani Nasza, tylko raz chciałbym
przez jej drzwi, tak jak do kościoła, wejść w nią.

[FEBUS: ]

Piękna!
Ona porywa mnie oczami i magią,
i nie wiem, czy jest dziewicą, czy nie.
To jest piękność wielkiej urody i jej spódnica o tym wie.
Ona sprawia, że odkrywam górę a nie to, co poza nią.
Kochana, teraz nie zabraniaj mi zdradzać,
zrobić krok, czy kilka kroków od ołtarza.
Czy jest
taki mężczyzna, który mógłby wyrzec się
mimo grożącej kary, że potem zamieni się w słup soli?
Fleur-de-lis, widzisz, nie ma we mnie wierności,
przekonam się na ciele Esmeraldy, czy ona jest.

[QUASIMODO, FROLLO i FEBUS: ]

Widziałem pod jej cygańską spódnicą,
z jakim sercem modlę się wciąż do Naszej Pani.
Czy jest tutaj
ktoś, kto pierwszy rzuci w nią kamieniem?
Niech będzie usunięty z powierzchni ziemi!
Chciałby diabeł, żebym spędził życie
z moimi palcami we włosach Esmeraldy.
Esmeraldy!