Olek Grotowski i Małgorzata Zwierzchowska - Kolęda

Herod, groźny bandyta,
Dał znak do krwawej rzezi,
Kto żyw tomahawk chwyta,
Siuksowie, Irokezi,

Apacze i Komancze,
Gangsterzy, kidnaperzy,
Nad betlejemskim ranczem,
Sroga łuna się szerzy.

Wszystko zniszczone wokół,
Tu i ówdzie się pali,
Już zdobyli częstokół,
Już szeryfa schwytali.

I zawlekli go w gruzy,
I skopali nieziemsko,
I gwiazdę jemu z bluzy,
Zerwali betlejemską.

Przez uroczy zakątek,
Przeszła straszna zawieja,
Taką rzeź niewiniątek,
Zrobili, że o jeja!

A potem się pokarmem,
Zajęli, oraz piciem,
Więc Józef, stary farmer,
Zdołał jakoś ujść z życiem.

Zerwał karabin z kołka,
Wyskoczył do ogrodu,
Rodzinę na osiołka,
Pousadzał, i chodu!

Osioł tłusty jak kluska,
Stulił ze strachu uszy,
Podskoczył niczym mustang,
I kurcgalopem ruszył.

Hej, grzmią tętentem drogi,
I błyska broń w ciemności,
Herod, bandyta srogi,
Rozpoczął konny pościg.

Widoki niewesołe,
Kusztyka dryptu - dryptu,
Wystraszony osiołek,
Ku granicy Egiptu.

Rżą spienione ogiery,
Widocznie wróg jest bliski,
Łomoczą winczestery,
Świszczą w uszach pociski.

Już przestrzelili bluzę,
Przenajświętszej Matuchnie,
Wkurzył się Święty Józef,
I jak z kolta nie gruchnie!

Jeden drań dostał serię,
Aż chwyciły go kurcze,
I spadł plackiem na prerię,
Klnąc paskudnie: - O kurcze!!!

A Józef znowuż z biodra,
Trzykrotnie jak nie strzeli,
Trzech zachwiało się w siodłach,
I na ziemię runęli!

Odwrócił się Jezusik,
Chociaż jeszcze maluszek,
Wziął łuczek od matusi,
I bęc bandziorka w brzuszek!

Aż wypadła mu spluwa,
I z siodła go zdmuchnęło,
A osiołek zasuwa,
Jak ta Alfa Romeo!

Ot, już bliziutko Egipt,
Widać piramid stożki,
Z bandytów same piegi,
Zostały, i bamboszki.

Tylko Herod - sadysta,
Wciąż goni jak najęty,
Aż egipski WOP-ista,
Pyta: A dokumienty?

Próżno Herod niegrzeczny,
Krzyczał, że Egipt złupi!
Musiał wrzucić bieg wsteczny,
I wracać jak ten głupi...

A Jezusik wesoły,
Rzekł, całując mamuńcię,
Miłujcie nieprzyjacioły!
Ale im najpierw dosuńcie...