Olga Bończyk - Czekam w obłokach

Wierzę w cyfry magiczne,
horoskopy czytam z gwiazd,
lubię nastrój romantyczny
i wieczorem świecy blask.

Mówią do mnie: „Zejdź z obłoków,
już na ziemię wrócić czas” –
biedni ludzie, co nie byli
wśród obłoków choćby raz.

A ja czekam na ciebie w obłokach,
z gwiazd talizman układam na szczęście,
wiem, że zawsze już będziesz mnie kochał,
gdy wypowiem magiczne zaklęcie.

Bo ja czekam na ciebie w obłokach,
z ciepłym wiatrem przyfruniesz tu do mnie,
gdy po prostu mi powiesz, że kochasz,
ja się stanę i wodą, i ogniem.

Kiedy pełnia rozświetla
najciemniejszą z wszystkich noc,
mogę zajrzeć wprost do piekła,
diabłu się roześmiać w nos.

Czartów stu mnie nie dogoni,
gdy za siebie rzucam łzę,
łza się toczy do złych mocy,
ja w obłoki w górę mknę.

Bo ja czekam na ciebie w obłokach,
z gwiazd talizman układam na szczęście,
wiem, że zawsze już będziesz mnie kochał,
gdy wypowiem magiczne zaklęcie.

Bo ja czekam na ciebie w obłokach,
z ciepłym wiatrem przyfruniesz tu do mnie,
gdy po prostu mi powiesz, że kochasz,
ja się stanę i wodą, i ogniem.