Prefab Sprout - Jesse James Symphony

Jesse James ucieka i nigdy nie spocznie
Aż do dnia, kiedy złożą mu ręce na piersi.
Dawno zostawił za sobą niewinność czasu kołyski
I matczyny autorytet;
Lecz zdaje się, że to ledwie wczoraj,
Kiedy się odgrażał, że nie pójdzie spać,
A mama próbowała mu coś wyperswadować,
Ale o co jej, do cholery, chodziło???

Jesse James duma o szansach, których nigdy nie miał
I genie, który tak ciężko przeklął jego krew.
Jesse James zostawił trochę grosza,
Był na finansowym plusie,
Aż do dnia, kiedy zatrzymał pocisk tyłem głowy*

Tak więc zapał może gnać ku Vegas,
Lecz serce nadal bije rytmem mieściny, jak Tupelo.
Jeden krok to taka drobnostka,
Niby całkiem bez znaczenia,
Dopóki nie ułożysz tych kroków w jeden ciąg
I odnajdziesz dawno opuszczony dom, w przeszłości lecz gdzie?

Jesse James nigdy nie był częścią wielkiej symfonii życia,
Znał jedynie groszowe fałszywe pogwizdywanie.
Jesse James obiecał: „Nigdy nie ulęknę się śmierci”;
Ten chłopak złamał każde przyrzeczenie, jakie kiedykolwiek złożył.

*Angielski to język skrótu myślowego, zaś forma liryczna jedynie wzmaga tę cechę. W zaznaczonym wersie narzucało się tłumaczenie słowa „back” jako plecy, co jednak byłoby mylące w dwójnasób. Jesse James zginął od postrzału w tył głowy, czego użycie słowa „back” nie precyzuje, niemniej autor tekstu na pewno o tym wiedział, a poręczniejsze tłumaczenie „plecy” sugerowałyby, iż tworząc utwór nie znał biografii J.J., pomylił się lub umyślnie przeinaczył fakty.