Ravi - Chwila refleksji

Dobre wspomnienia już dawno przykrył kurz,
To co było najlepsze, na bank nie wróci już.
Mój głos jest tuż tuż, chwyta Cie za gardło,
Nie masz co hejtować, bo to nie tak ziom.
Chociaż byś się starał to i tak gówno będzie,
Bo to ten pieprzony świat, gdzie dwulicowość jest wszędzie.
Nie jestem wcale w błędzie, Ty weź to skumaj.
Gdy dostaniesz się do góry wtedy będzie fortuna.
I z czego tu się cieszyć patrząc jak nas okradają,
Ludzi mają gdzieś, bo kasą szastają.
Ty urabiasz się po łokcie, spędzając sen z powiek,
W szarych korporacjach, gdzie wyzyskiem jest człowiek.
Popatrz ile ludzi siedzi w starych domach,
Wiążąc ledwo koniec z końcem, by głód pokonać.
Ty jesteś jeszcze młodziak, masz bogatych rodziców?
Odpłyń w rytm bitu, nie poradzisz sobie w życiu.

Chwila refleksji dopadła mnie w tym momencie,
Bo siedząc nad zeszytem nadal nie wiem jak to będzie.
Gdzie mój wzrok nie sięgnie wszędzie te fałszywe twarze,
Chciałbym żeby zniknęły, na prawdę o tym marzę.

Znów smutny kawałek, dlaczego nie wiem,
Bo siedząc w tym momencie nie mogę odnaleźć siebie.
Fala udawanych depresji wciąż jest dookoła,
Zamiast pieprzyć weź się w garść, bo całkiem upadniesz chłopak.
Tak było, jest i będzie i będzie już na zawsze,
Więc daj spokój ziomek i rób swoje dalej.
Ja stoje w tej kabinie, wołam do Ciebie Boże,
Gdzie są ludzie z dawnych lat, lecz i tak to nie pomoże.
Razem na osiedlu, od świtu do zmierzchu,
Pytam co się stało, gdzie zniknęły tamte czasy?
Pytasz kumpla czy wyjdzie, chociaż by pogadać,
Odsypiam zeszłą nockę bo grałem do rana.
Cieszę się z mojej pasji, że mogę chociaż pisać,
Tyle po mnie zostanie, słowa, bity i ta klisza.
Jeżeli kiedyś coś sprawi, że już nie wrócę do domu,
Wspomnę raz o tym wszystkim, po czym zaznam wiecznego spokoju.

Chwila refleksji dopadła mnie w tym momencie,
Bo siedząc nad zeszytem nadal nie wiem jak to będzie.
Gdzie mój wzrok nie sięgnie wszędzie te fałszywe twarze,
Chciałbym żeby zniknęły, na prawdę o tym marzę.