Ravi - Mam Dość

Że jestem zagubiony wiem, szczęście to złudne wrażenie,
Szczęście dawałaś mi Ty, lecz teraz już nie ma Ciebie.
Nie ma mnie, nie ma nas, to był nasz czas,
Przywiązałem się za bardzo, przepraszam, wybacz.
Naobiecywałem sobie, że będziesz już na zawsze,
Teraz widzę siebie w grobie, mówię poważnie.
Na prawdę nie rozumiem czemu to zrobiłas,
Przecież dałbym Ci wszystko lecz Ty wolisz przyjaźń.
To był jak strzał w serce, którego i tak prawie nie mam,
Gdy czekałem na wiadomość dałaś mi do zrozumienia.
Że nie warto czekać, że nie warto mieć nadziei,
Nie wiesz co przeżywam, proszę niech ktoś mnie zastrzeli.
Mam dość, wymiękam, nie chcę już wracać,
Bo i tak nie mam dla kogo, byłaś częścią mego świata.
Imprezy z kumplami, przez to piję coraz więcej,
Bo razem z Tobą odeszło moje szczęście.

Proszę wróć, przytul, będzie jak dawniej,
Olej tych typów, ja Cię nie zranię.
Ty wiesz to, bo przecież mi zaufałaś,
Przez to milczenie umieram każdego rana.

Tak często wracam do tych chwil, choć nie ma do czego wracać,
Uwierz na słowo, tym trackiem cierpienia skracam.
Ja Ci wybaczam, wiem, że różnie w życiu bywa,
Mogliśmy iść przez nie razem, to mnie dobija.
Te wspomnienia, pamięć, splecione ręce,
Łączyło nas wiele, dziś pustka, nic więcej.
Ja tęsknie, wiem, że gdzieś masz me uczucia,
Tak cienka jest granica od szczęścia do otrucia.
Nawet nie wiesz jak czekałem na każdą Twą wiadomość,
Wiem, że Ty taka nie jesteś, chodź tu, proszę, pomóż.
Czy u góry ktoś zapisał, że za każdym razem mam cierpieć?
Czy ja za wiele wymagam? To już miłości nie chcę.
Bo to jest bezsens gdy tylko ja się staram,
Choć mówiłaś niby szczerze i czule do mnie pisałaś.
Wiem, że pewnie to odsłuchasz, więc przemyśl to w tym momencie,
Bo może być za późno i mnie już nie będzie...

Proszę wróć, przytul, będzie jak dawniej,
Olej tych typów, ja Cię nie zranię.
Ty wiesz to, bo przecież mi zaufałaś,
Przez to milczenie umieram każdego rana.