Rod Stewart - Gasoline Alley

Myślę, że teraz wiem, co sprawia, że jestem smutny,
to tęsknota za moim własnym podwórkiem,
Zdałem sobie sprawę, że chyba się myliłem, odchodząc,
Lepiej było połknąć swoją głupią dumę z kraju.

Wracam do domu, biegnę do domu,
do Alei Benzynowej, gdzie zaczynałem,
Wracam do domu, biegnę do domu,
do Alei Benzynowej, gdzie się urodziłem.

Gdy pogoda się polepszy, i kolejowe szyny zdążą odtajeć,
i gdy wiatr przestanie gwizdać wokół mych kolan,
Założę swój ślubny strój i złapię popołudniowy pociąg,
będę w domu zanim położą mleko pod drzwiami.

Wracam do domu, biegnę do domu,
do Alei Benzynowej, skąd zacząłem,
Wracam do domu, biegnę do domu,
do Alei Benzynowej, gdzie się urodziłem.

Lecz, gdy wszystko pójdzie źle i moje plany pójdą w niwecz,
Czy powinienem błądzić do domu na wzgórzu?
Niech będzie wiadomo, że moje intencje były dobre,
że śpiewałbym w mojej alei, gdybym mógł.

Gdy zostanę wezwany daleko, i będzie moja kolej by odejść,
zanim moja krew ostygnie w moich żyłach,
tylko jedna przysługa, o którą Cię poproszę,
Nie pochowaj mnie tutaj, jest za zimno.
Zabierz mnie z powrotem, zabierz mnie tam,
do Benzynowej Alei, gdzie zaczynałem,
Zabierz mnie z powrotem, czy nie zabierzesz mnie do domu?
Do Alei Benzynowej, skąd przybyłem.

Zabierz mnie tam, weź mnie z powrotem
do Alei Benzynowej, skąd przybyłem tu,
Weź mnie z powrotem, zabierz mnie tam,
do Alei Benzynowej, gdzie zaczynałem,
Zabierz mnie tam, weź mnie tam,
do Alei Benzynowej, skąd jestem sam.