Sława Przybylska - Nikt nie dowie się nic

Lubię sama iść przez park,
gdy w alejkach płyną rzeki złotych gwiazd,
nie lękajcie się mych trosk,
zakochani, niech nie płoszy was mój krok.

Bo ja nic nie widzę ani nic nie słyszę,
zatem nic nie powiem, nikt ode mnie nie dowie się nic.

Krążą słowa pośród drzew:
"Czy mnie kochasz?" albo: "Nie zanudzaj mnie".
Na twych rzęsach rosa lśni -
to nieprawda, to po prostu płyną łzy.

A ja nic nie widzę, a ja nic nie słyszę,
zatem nic nie powiem, nikt ode mnie nie dowie się nic.

Bo mnie nie obchodzi nikt,
wszyscy diabła warci, każdy chłopiec zły.
Śmieszne te dziewczęta są,
które wierzą chłopcom w księżycową noc.

A ja nic nie widzę, a ja nic nie słyszę,
zatem nic nie powiem, nikt ode mnie nie dowie się nic.

Nagle mi zabrakło tchu,
bo mnie nicpoń jakiś mocno objął wpół,
pocałował raz i dwa
i dokoła zawirował cały świat.

I już nic nie widzę, i już nic nie słyszę,
zatem nic nie powiem, nikt ode mnie nie dowie się nic.
Bo ja nic nie widzę, ani nic nie słyszę,
zatem nic nie powiem, nikt ode mnie nie dowie się nic.

Nic a nic, nic a nic, nic a nic,
Nikt ode mnie nie dowie się nic.