Stare Dobre Małżeństwo - Trzeba żyć

Nie, nie zrobisz nic - trzeba żyć,
Po prostu trzeba żyć, trzeba żyć.
Trzeba żyć w więzieniu i trzeba żyć w zakładzie dla obłąkanych,
Trzeba żyć, po prostu trzeba żyć.

Na obczyźnie i w nieznośnej domowej atmosferze,
Trzeba żyć z listem gończym za tobą.
I z wyrokiem śmierci bez apelacji,
I z rakiem płuc.
I kiedy statek tonie i kiedy samolot spada,
I kiedy już nie można żyć, już nie - trzeba żyć.
Trzeba żyć, po prostu trzeba żyć.

Trzeba żyć, gdy zawierucha i mróz,
I brak butów na zimę gdy strasznie źle i gdy jeszcze gorzej.
Gdy brak listów i pieniędzy i brak nadziei - trzeba żyć,
Gdy brak dziecka i kobiety, w ogóle kogoś bliskiego.
Jeszcze musimy żyć.
Trzeba żyć w szpitalu i w strasznej nędzy, i strasznej rozkoszy.
Żyć - po prostu trzeba żyć.

Trzeba żyć z przyjaciółmi i bez przyjaciół,
Z wrogami w Polsce.
Trzeba żyć - po prostu trzeba żyć.