Sweeney Todd (polska wersja) - Raz golibroda żonę miał - repryza/Biedna mała

[TODD]
Czy nad sklepem nie ma tu pokoju? Skoro czasy są tak ciężkie można go wynająć.
Zawsze coś by wpadło do kieszeni.

[PANI LOVETT]
Na górze? Och, nikt tam nie wchodzi. Ludzie mówią, że ten pokój jest nawiedzony. Widzi
pan, wiele lat temu doszło tu do pewnych wydarzeń. Niezbyt przyjemnych…

RAZ GOLIBRODA ŻONĘ MIAŁ
PRZYSTOJNY BARDZO CZŁEK
NA BRZYTWIE JAK NA SKRZYPCACH GRAŁ
LECZ DOŻYWOCIE SĄD MU DAŁ
PRZYSTOJNY BARDZO CZŁEK

Barker. Nazywał się Benjamin Barker.

[TODD]
Dożywocie? A czym zawinił, że go zesłali?

[PANI LOVETT]
Głupotą.
ÓW FRYZJER ŻONĘ MIAŁ
JAK ON KOCHAŁ JĄ
JAK DOGADZAŁ JEJ
JAK ON CHCIAŁ GWIAZDKĘ Z NIEBA JEJ DAĆ
BIEDNA
MAŁA

(PANI LOVETT śpiewa, a jej opowieść odgrywana jest na scenie. Najpierw widzimy młodą,
piękną ŻONĘ, która krząta się w pokoju na górze. W tym czasie SĘDZIA oraz jego
służalczy, nadskakujący pomocnik, PAN BEADLE, zbliżają się do domu lubieżnie się jej
przypatrując. ŻONA nadal spokojnie szyje. Rolę ŻONY odgrywa aktorka wcielająca się
następnie w JOANNĘ)

BO ŁOTRÓW PRZYSZŁO DWÓCH
ZAPRAGNĘLI JEJ
SĘDZIĄ JEDEN BYŁ, ROZPASANE BYDLE
DRUGI SŁUŻYŁ MU, ZWAŁ SIĘ BEADLE
ONA BŁAGA ICH: MIEJCIE LITOŚĆ…
WIERNA
MAŁA

(W głębi sceny w przyćmionym świetle pojawiają się kształty. Widać wirujące ubrania,
połyskującą biżuterię oraz twarze ludzi w maskach zwierząt i demonów. Na kolejnych
zwrotkach piosenki ŻONA wyjmuje wyimaginowane dziecko z wyimaginowanej kołyski,
siada na podłodze i – szlochając – tuli je do siebie)

[PANI LOVETT]
GOLIBRODA ZNIKA W AUSTRALII I TYLE GO
ŻONA ZROZPACZONA, ICH CÓRKA MA TYLKO ROK
ŻONA CHCE BYĆ WIERNA, MIZERNA, ODPYCHA LOS
GŁUPIA!
NIE WIEDZIAŁA, ŻE PO NIEJ JUŻ
BIEDNA…

Joanna, tak zwało się to dziecko… Śliczna, mała Joanna…

[TODD]
(spięty)
Mów dalej.

[PANI LOVETT]
(uważnie przypatrując się TODDOWI)
No proszę, umiesz docenić ciekawą historię.

(Powraca BEADLE, wpatruje się w ŻONĘ i zaangażowany pokazuje jej, aby zeszła. PANI
LOVETT wczuwa się w opowieść i zaczyna śpiewać)

PAN BEADLE GRZECZNIE POPROSIŁ JĄ
A NIECH GO SZLAG!
NASZ SĘDZIA – MÓWI – POPEŁNIŁ BŁĄD
NIEWINNIE ZOSTAŁ ZESŁANY MĄŻ
WIECZOREM NIECHAJ ODWIEDZI GO
UKOI ŻAL!
(podniecona)
A KIEDY, BIEDACTWO, PRZYBYŁA TAM
MASKOWY ODBYWAŁ SIĘ BAL

(Kształty stają się teraz wyraźne. W domu SĘDZIEGO odbywa się bal maskowy: ZESPÓŁ,
ubrany w groteskowe maski, tańczy wolnego menueta. Pojawia się BEADLE, który
prowadzi ŻONĘ poprzez tańczący tłum. Podaje jej szampana. ŻONA, oszołomiona,
rozgląda się dookoła. Jest przerażona)

WYPIŁA, BIEDACTWO, BO ZDJĄŁ JĄ STRACH
GDY NARAZ TRAFIŁA POD OBCY DACH
WIERZYŁA, BIEDACTWO, ŻE WRÓCI MĄŻ
CZY SĘDZIA PAN TURPIN TU JEST?

(W trakcie kolejnej zwrotki pojawia się SĘDZIA. Zdziera maskę, okrycie i staje nagi.
ŻONA krzyczy, SĘDZIA zbliża się do niej, BEADLE ciska ŻONĘ na podłogę. ŻONA się
szamocze, usiłuje wyrwać się z uścisku. BEADLE trzyma ją mocno, kiedy SĘDZIA dosiada
jej, a tancerze w maskach tańczą dokoła gwałconej ŻONY, chichocząc.)

SĘDZIA WITAŁ JĄ
ALE NIE BIŁ SIĘ W PIERŚ!
NIE MIAŁA POJĘCIA, CO DZIEJE SIĘ
PRZEWROTNA TOCZYŁA SIĘ GRA
A GOŚCIE IGRALI I ŚMIALI SIĘ
ZA BOKI SIĘ BRALI I KPILI Z NIEJ
BEZ SZANS
BEZ SZANS

[TODD]
(krzyczy rozpaczliwie)
I nikt się nad nią nie ulitował?

(Bal cieni rozpływa się i znika. TODD i PANI LOVETT wpatrują się w siebie)

[PANI LOVETT]
(spokojnie)
A więc to ty – Benjamin Barker.

[TODD]
(groźnie wybucha)
Nie Barker! Już nie Barker! Teraz jestem Todd! Sweeney Todd!