Tom MacDonald - Hangman

To ostrzeżenie dla tych, którzy twierdzą, że się nie boją
Ostatnio przychodzę z mroczniejszego miejsca
Zmagam się z depresją, jestem bardziej niebezpieczny niż kiedykolwiek
Znowu piję i nigdy nie czułem się lepiej
Przysięgam na Boga, że spalę most i nasikam na płomienie
Zmieszam popiół z whiskey i wypluję im to w twarz
Moja nowa dziewczyna pewnie się wścieknie, jeśli coś powiesz
Przypomina mi siebie, kiedy piłem codziennie
Kiedyś myślałem, że to, co czuję, to tylko tymczasowa faza
Ale teraz czuję, że te uczucia żywią się sławą
I nie zamierzam zwalniać ani dać sekundy na oddech
Naciskam pedał aż do punktu złamania, nabieram prędkości

W 2016 przysięgam, że się rozsypałem
Bałem się ciemności i przez to bałem się marzeń
Ale odbudowałem to, co się rozsypało, z żelaznego stopu i belek
Niech ktoś wleci we mnie samolotem, a nie padnę na kolana
Nie brałem tabletek na uspokojenie od miesiąca
Jestem na skraju i czekam na jakikolwiek powód do skoku
Nie bierz tego lekko, jestem podekscytowany, kiedy rzucają cios
Mam listę różnych strategii na pochowanie tych nędzników
Bardzo rzadko noszę w sobie ciężar urazy
Ale byłem ledwie zwyczajny od czasów prerii i narkotyków
Moi wyimaginowani przyjaciele w kamuflażu z bronią
I byłem dość wojskowy, ale moja armia to jeden

Są pasywno-agresywni w sposobie, w jaki odbierają moje przesłanie
Brakuje im pasji i lekkomyślności prawdziwej ekspresji
Nie są zrobieni z tego, co ja, są poobijani i wgnieceni
Nie rozumieją ukrytej bezwzględnej obsesji
Z którą się urodziłem, rąbnąłem jak zamyka się drzwi
Szafa pełna szkieletów, tak ciężka, że nie można ich ruszyć widłakiem
Twoja dziewczyna pewnie się zakochała, bo to wymusiłeś
Teraz słucha mojej muzyki, podczas gdy ty tkwisz w pornograficznej przemowie
Obudziłem się z brzęczeniem w głowie
Nie chce mi się wychodzić z komfortu łóżka
Dwanaście nieodebranych połączeń od dwunastu moich przyjaciół
A mój dzień dopiero się zaczął, ale już się kończy

Już się ciemni, budzę się pod gwiazdami
Nawet nie wiem, jak wróciłem do domu po opuszczeniu baru
Byłem osiem miesięcy trzeźwy, i nienawidzę, że to koniec
Ale ciężar na moich ramionach zaczął łamać mi serce
Zacząłem od jednej czy dwóch, a potem przeszedłem do trzech czy czterech
I wtedy zrozumiałem, że wróciłem tam, gdzie byłem wcześniej
Ativan zginął z butelki
Mówię lekarzowi, że zostały skradzione, ale wiem, że zostały połknięte
Wszystko, co kiedykolwiek zrobiłem, zawsze było na pełnym gazie
Wszystko albo nic, brak zaangażowania to złamana obietnica
I wiem, że to problem sam w sobie
Ale albo żyjesz, albo umierasz, albo krzyczysz o pomoc

Minął tydzień odkąd czułem się jak ja
Byłem głodny, ale po prostu nie mogę jeść
Jestem wykończony, ale nie mogę znaleźć snu, jest trudniej niż kiedykolwiek
Ciemność nigdy nie przygasła, światło jest takie blade
Nigdy nie rozumiałem, co mieli na myśli, kiedy mówili
Że byli tylko cieniami ludzi, którymi byli, zanim zostali pokonani
Teraz wiem, że wszystko, co słyszałem, było prawdziwe
Kiedy patrzę w lustro na muszlę siebie
Myślę, że stres jest czynnikiem przyczyniającym się
Do bycia dwudziestoośmiolatkiem i czucia się starszemu niż tata
Zmarszczki na mojej twarzy rozprzestrzeniają się szybciej i szybciej
Jeśli dobrzy umierają młodo, mam nadzieję, że jestem jednym z tych złych

Dzień jest długi, bądź silny i spróbuj ponownie jutro
Nawet jeśli kończą ci się powody, by ignorować telefon
Nawet jeśli kończy ci się benzyna, idź i pożycz więcej
Twoje demony pukają najgłośniej, gdy w końcu decydujesz się zamknąć drzwi
To nie jest sposób, w jaki wychowali mnie rodzice
Mam nadzieję, że zdają sobie sprawę, że nie zawiedli jednego z dzieci
To jest rezultat upadającego klimatu społecznego
Którego pierwotny projekt miał trzymać ludzi uwięzionych w nim
Alkohol i przemoc, cierpimy w milczeniu
Dopóki nie obejmiemy się nawzajem i nie znajdziemy naszej zbiorowej niezgody
Obalimy gigantów, po prostu staram się uśmiechać, mimo płaczu
Bo wiem, że ktoś gdzieś czuje się dużo gorzej niż ja, i to prawda