Vecordia - Dukaty

Kiedyś przed bramą stanął włóczęga.
Włosy miał długie, kaptur na głowie.
Strażnicy za nic nie chcieli go wpuścić
gdy błagał on o spotkanie z królem.
Włóczęga nie dał za wygraną.
Przekupił strażników złotą monetą,
bo takiej jeszcze nie widzieli nigdy -
musiał ją przywieźć z dalekich krajów.

Du-ukaty złote miał,
du-ukaty rozdawał [x2]

Gdy jego postać pojawiła się w mieście
szczęście wróciło, wojna ustała.
Magiczne dukaty dawał on ludziom,
bo nigdy mu ich nie brakowało.
Już nikt go nie pytał jak się nazywa,
nikt nie śmiał mówić o nim złych rzeczy/
Każdy szanował go za to, że przyszedł
ratować ich miasto.
ratować ich życie.

Du-ukaty złote miał,
du-ukaty rozdawał [x2]

[instrumental]

Zniszczone miasto odbudowano.
Gdy to się stało on odszedł bez słowa.
Już nikt nie pytał jak to się stało,
skąd tyle dukatów w jednej kieszeni miał.

Tam tam tamtaradatam tam tam tamtaradata tam
ta tara pa pam ta ta tarara papa

Du-ukaty złote miał,
du-ukaty rozdawał.

Rozdawa-ał.