Waldemar Bajak - Nuty

Zbadałem wszystkie nuty od i do
Lecz jedna myśl mózg męczy wciąż ta sama
Że gama się zaczyna z nuty „do"
I na niej także kończy się ta gama

Tańczą nuty razem z sensem
„do" „re" „mi" „fa" „sol" „la" "si" czekają by
Porozrzucał je w piosence
Zimną ręką ich wirtuoz gry

I nowicjusze wiedzą nawet że
Jest w modzie dziś co nie jest sprawą pustą
Iż wciąż zajmuje miejsce nuta „re"
Na cały takt i też na jedną ósmą

Tonacje wymyślili ludzie źli
I niejasności nut są z nami bliżej
Bo jedna nuta jak na przykład „mi"
Brzmi silniej niż ta sama trochę wyżej

Tańczą nuty razem z sensem
„do" „re" „mi" „fa" „sol" „la" "si" czekają by
Porozrzucał je w piosence
Zimną ręką ich wirtuoz gry

Z nutami jest jak z ludźmi śmiech i łza
Lecz jest paradoks warty pół miliona
Bo bywa że brzmi wyżej nuta „fa"
Niż inna od niej wyżej postawiona

I w mig ociosał nagle się bemol
I przez tę chwilę gdy wszedł bez pardonu
Wciąż wmawia nam bezczelna nuta „sol"
Że będzie od dziś niższa o pół tonu

Tańczą nuty razem z sensem
„do" „re" „mi" „fa" „sol" „la" "si" czekają by
Porozrzucał je w piosence
Zimną ręką ich wirtuoz gry

Raz kompozytor który słabo gra
Pomyślał że krzyżykiem talent wznowi
I delikatna dotąd nuta „la"
Podwyższa się wtem dzięki krzyżykowi

I spytaj Beethovena powie ci
Bez nuty „si" i gry i śpiewu nie ma
Więc ponad inne nuty wznieśli „si"
Co z góry widzi nutowy dylemat

Tańczą nuty razem z sensem
„do" „re" „mi" „fa" „sol" „la" "si" czekają by
Porozrzucał je w piosence
Zimną ręką ich wirtuoz gry

Nie warto wszczynać spór o nuty nie!
Ich adwokaci spory znają starsze
Przyjęto że w tonacji „minor b"
Brzmią bardzo dobrze pogrzebowe marsze

A oprócz wszystkich przymusowych nut
Bywają jeszcze „nuty-pasożyty"
Kto śpiewać je czy grać podejmie trud?
No z nami bóg a z nimi kompozytor

Tańczą nuty razem z sensem
„do" „re" „mi" „fa" „sol" „la" "si" czekają by
Porozrzucał je w piosence
Zimną ręką ich wirtuoz gry