Walek Dzedzej - Czy są tacy mądrzy

Nie gram nic wolnego, nie gram nic wolnego,
Nie umiem grać nic,
Nic wolnego, tylko nerwowego
Nie umiem grać nic...

Nie umiem już myśleć o tych wielkich sławnych,
Niektórzy lubią, gdy ci coś pieniężą,
Inni bez środków do życia by coś robić,
Nigdy nie wiadomo z czym, bo nie wiadomo kto,
Bo nigdy nie można tego przewidzieć.
Bo nigdy nie można tego przewidzieć.
Bo nigdy nie można tego przewidzieć.

Niektórzy tają to, że są w podróży,
Inni nie wiedzą nawet, że odchodzą,
A drudzy żyją stojąc tylko w miejscu,
Lub dążą do – by mieć tylko więcej,
Czy są szczęśliwi tak jak wyzwoleni?
Czy są szczęśliwi tak jak wyzwoleni?
Czy są szczęśliwi tak jak wyzwoleni?

Starzy wymyślili już, co będzie z dzieci,
Są tacy dumni, że suną ich drogą,
Są tacy smutni, że to muszą być oni,
Są tacy dobrzy, bo są tacy wolni,
Czy są tacy mądrzy, jak są tacy głupi?
Czy są tacy mądrzy, jak są tacy głupi?
Czy są tacy mądrzy, jak są tacy głupi?

Matki już w drodze jak stoją przy drodze
Pełnej inwencji jak chodzi o życie.
Są żywe, uczciwe, dobre, złe i szczere,
Idą powiedzieć, że miłość to życie,
Lecz żadna z nich nie jest tego pewna.
Lecz żadna z nich nie jest tego pewna.
Lecz żadna z nich nie jest tego pewna.

Bo miłość i przyjaźń, uczucia, zażyłość,
Jest po to, bo po to się przecież żyje,
By nic, co prawda, nie było tworem wyobraźni,
By nic, co życie, nic nie mówiło,
By nic, co miłość, nie znaczyło przyjaźń.
By nic, co miłość, nie znaczyło przyjaźń.
By nic, co miłość, nie znaczyło przyjaźń.

A wszystko, co życie, znaczyło życie,
Bo każda kultura, była cywilizacja,
Wytworzyła sztukę ludową na gruncie
Ekonomii, polityki, religii, filozofii –
Nie byłoby, gdyby jej ludzie nie wymyślili.
Nie byłoby, gdyby jej ludzie nie wymyślili.
Nie byłoby, gdyby jej ludzie nie wymyślili.

Więc jak mam myśleć o tych wszystkich obcych,
Którzy myślą, że mogę o nich myśleć
Jak o Tobie, lub o niebieskich migdałach.
Lepiej znać kogoś, kto jest w błędzie,
Że nie znam życia, lub że nic nie czuję.
Że nie znam życia, lub że nic nie czuję.
Że nie znam życia, lub że nic nie czuję.