Wiesław Michnikowski - To wszystko jest nie dla mnie

Przyjęcie gala, oficjalnych kilka osób,
ja na świeczniku, fetowany, że nie sposób
ukryć rumieńca, kiedy nagle ktoś z dyrekcji
krzyknął: „Na zdrowie, panie Kobuszewski!”.

Cały pobladłem, w oczach miałem mgłę,
bo zrozumiałem wtedy, że…

To wszystko jest nie dla mnie,
ja nie mam szans,
nie dla mnie sprawozdanie
wygłosił pan.
Nie dla są niestety
te wszystkie toalety,
uśmiechy i konkiety —
nie jestem Jan!

Nie dla mnie to szaleństwo
i cały hołd,
przeklęte podobieństwo
i wzrost, i głos!
Choć postać jest bliźniacza,
nie dla mnie tamta taca,
mam moralnego kaca —
dublera los!

I myślę sobie, znosząc mękę swą w pokorze,
że Kobuszewskim każdy nazwać mnie dziś może,
Boże!

To jego na ulicy
gna fleszów blask,
uśmiechy trudno zliczyć
to tu, to tam.
Do niego lgną babki
i wszystkie seksolatki,
na niego warczą matki,
a zbieram ja!

A zbieram ja!