Wołosatki - Jeziora dwa

Zamknij mnie w swych źrenic ciemnej toni,
Pozwól w nich utonąć chociaż raz.
Zobacz jak przez palce naszych dłoni,
Zobacz jak przecieka szybko czas.

To nic, że wciąż wspomnień rozpala mnie żar,
W twoich oczach jeziora są dwa,
W nich odnajdę zbawienie,
zbawienie i chłód.
To nic, to nic
Że noc każda nie zsyła mi snów,
Na twych dłoniach poduszki dwie,
Wtulę w nie swą tęsknotę,
tęsknotę i głód.

Zamknij mnie w swych źrenic ciemnej toni,
Pozwól w nich utonąć chociaż raz.
Czas to czas – i tak go nie dogonisz,
Lampę dnia pod powiekami zgaś.

To nic, że wciąż wspomnień rozpala mnie żar...