Zenek Kupatasa - Sztuczna inteligencja

Inteligencja jest sztuczna, głupota jest prawdziwa
Ona się doskonali a nam lat ubywa
Uczy się od człowieka ale nie wie tego
W byciu doskonałym nie ma nic ludzkiego


Nie wie jak to jest jeździć na rowerze
Siedzi uwięziona w jakimś komputerze
Nie wie jak to jest wyrżnąć się na prostej drodze
Ale potem wstać i się cieszyć - ludzie chodzę
Nie wie jak to jest
Nie wie jak to jest
Nie wie jak to jest
Nie wie


Inteligencja ma wiedzę ale nie wie tego
Jakie to uczucie zjeść kotleta schabowego
Nie czuje zapachów cytrusów i lawendy
Nie pójdzie po przygodę bo zawsze wie którędy


Nie wie jak to jest jeździć na rowerze
Siedzi uwięziona w jakimś komputerze
Nie wie jak to jest wyrżnąć się na prostej drodze
Ale potem wstać i się cieszyć - ludzie chodzę
Nie wie jak to jest
Nie wie jak to jest
Nie wie jak to jest
Nie wie

A ja sobie ssałem cyca z mlekiem
Mama mnie rodziła, jestem człowiekiem
A ja sobie ssałem cyca z mlekiem
Mama mnie rodziła, jestem człowiekiem
A ja sobie ssałem cyca z mlekiem
Mama mnie rodziła, jestem człowiekiem
A ja sobie ssałem cyca z mlekiem
Mama mnie rodziła, jestem człowiekiem




Inteligencja jest sztuczna, głupota jest prawdziwa
Nie wie jak to jest głupio się zakochiwać
I pójść za wołaniem, słysząc serca głos
Ona tego nie zrozumie, nie potrafi, bo


Nie wie jak to jest jeździć na rowerze
Siedzi uwięziona w jakimś komputerze
Nie wie jak to jest wyrżnąć się na prostej drodze
Ale potem wstać i się cieszyć - ludzie chodzę
Nie wie jak to jest jeździć na rowerze
Siedzi uwięziona w jakimś komputerze
Nie wie jak to jest wyrżnąć się na prostej drodze
Ale potem wstać i się cieszyć - ludzie chodzę
Nie wie jak to jest
Nie wie jak to jest
Nie wie jak to jest
Nie wie

A ja sobie ssałem cyca z mlekiem
Mama mnie rodziła, jestem człowiekiem
A ja sobie ssałem cyca z mlekiem
Mama mnie rodziła, jestem człowiekiem
Jestem człowiekiem
Jestem człowiekiem i już