Badfinger

Brytyjska grupa, początkowo złożona z samych Walijczyków. W jej pierwszym składzie debiutującym w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku pod nazwą The Iveys w legendarnym klubie Cavern w Liverpoolu występowali: Pete Ham (śpiew), Mike Gibbins (perkusja), David Jenkins (gitara) i Ron Griffiths (gitara basowa). Jak przystało na zespół, który wziął nazwę z wczesnego wcielenia The Hollies, demonstrowali zgrabne, oparte na solidnej wokalizie tematy. W 1967 roku związali się z Dawidem Garrickiem, piosenkarzem oscylującym między popem, a piosenką aktorską. Bardziej kuszące perspektywy otworzyła przed grupą założona przez The Beatles wytwórnia Apple. Jenkinsa zastąpił Tom Evans, autor debiutanckiego tematu Maybe Tomorrow wyprodukowanego dla nowej firmy Tony Viscontiego. Singiel przeszedł bez echa, a po niepowodzeniu kolejnej próby postanowiono zmienić nazwę na Badfinger. Podczas pracy nad kolejnym nagraniem nowym basistą został Joey Molland. Singiel Come And Get It, skomponowany przez szefa wytwórni Paula McCartney’a, stał się przebojem w Anglii i w USA. Zespołowi zaproponowano udział w filmie The Magie Chrystian z udziałem Petera Sellersa
i Ringo Starra. Patronat The Beatles wywołał zainteresowanie w środkach masowego przekazu, do czego przyczyniła się również wokalna maniera Badfinger, wykazująca silny wpływ sławnej liverpoolskiej czwórki. Sukcesy singla No Matter What zawdzięcza wiele Beatlesom, ale i zespół umiał stanąć na wysokości zadania. Z początkiem lat siedemdziesiątych XX wieku, jako muzycy studyjni Apple, pojawili się na solowych nagraniach swoich patronów, uczestnicząc też w dobroczynnym koncercie dla Bangladeszu. Talent kompozytorski ujawnili w pełni w 1972 roku nastrojową balladą Without You, światowym przebojem amerykańskiego piosenkarza Harry Nilssona, autorstwa Hama i Evansa. Był to jednak kulminacyjny punkt w karierze zespołu. Po nagraniu albumu Ass, grupa związała się z wytwórnią Warner Bros., dla której w 1974 roku zarejestrowała kolejny longplay Badfinger. Jeszcze w tym samym roku ukazało się kolejne wydawnictwo formacji Wish You Were Here. Równocześnie grupę opuścił Molland, zniechęcony finansową presją dominującą w tym czasie w działalności zespołu. Rok później samobójstwo popełnił Ham, już wcześniej nękany zawodowymi i osobistymi problemami. Oznaczało to rozpadnięcie się zespołu. Pod koniec 1978 roku Molland i Evans reaktywowali grupę, angażując do współpracy Joe Tanzina (gitara) i Kenny Harcka (perkusja), szybko zastąpionego przez Andy Newmarka. Nagrany przez nich album Airwavers nie odniósł żadnego sukcesu rynkowego. W 1981 roku zarejestrowali kolejną nieudaną płytę Say No More. Po zakończeniu amerykańskiego tournée zespół ponownie się rozwiązał. Wkrótce potem samobójstwo popełnił Evans, który także padł ofiara depresji
i materialnych kłopotów. Reaktywowany ponownie w 1990 roku, do dziś od czasu do czasu wyrusza na krótkie trasy po USA.