Niemiecki zespół Comedian Harmonists, istniejący w l. 1928-1935 należał do grup wokalnych muzyki popularnej a capella, występując najczęściej jedynie z akompaniamentem fortepianu.
W skład repertuaru wchodziły własne kompozycje Erwina Bootza z tekstami Gerda Karlickiego, przeboje operetkowe czy rewiowe, rearanżowane tematy jazzowe, a także popularne utwory z filmów czy przeróbki piosenek tradycyjnych, ludowych.

Zespół, początkowo kwintet, a potem sekstet, założony został w Berlinie na przełomie lat 1927/28 z inicjatywy Harry'ego Frommermanna, zainspirowanego twórczością amerykańskiego zespołu The Revelers. Pierwszym członkiem nowego zespołu został, wyłoniony z ogłoszenia prasowego bas, Robert Biberti, który z kolei przyprowadził wkrótce dwóch swoich kolegów – Bułgara Ariego Leschnikoffa (właść.: Asparuch Lesznikow, tenor) i pochodzącego z Łodzi Romana Cycowskiego (baryton). W początkowym składzie znalazł się jeszcze tenor, Walter Nußbaum, od marca 1929 roku zastąpiony przez Ericha Collinsa, oraz sprowadzony w marcu 1928 przez Leschnikoffa znajomy pianista Erwin Bootz. 1 kwietnia 1928 roku zespół przybrał nazwę Melody Makers.
Pierwsza próba odbyła się 16 stycznia 1928 roku w mieszkaniu Frommermanna, na mansardzie kamienicy przy Stubenrauchstraße 47 w Berlinie. Pierwsze przesłuchanie grupy miało miejsce w berlińskiej Scali w czerwcu 1928, jednak zespół nie odpowiadał charakterowi lokalu i nie został zaakceptowany. W końcu lata Melody Makers, za pośrednictwem spokrewnionego z Frommermannem agenta Bruno Levy'ego, zatrudnieni zostali w końcu przez reżysera Erika Charella do rewii-opeterki Casanova; Levy zaproponował też zmianę nazwy grupy na Comedian Harmonists.
Wystawienie Casanovy 28 września 1928 w liczącym 5000 miejsc berliński Großes Schauspielhaus dało początek szybko rosnącej popularności grupy, która występować zaczęła w innych miejscach w Berlinie, a od marca 1929 i w innych niemieckich miastach, początkowo w ramach większego programu rewiowego.
W roku 1928 Comedian Harmonists nagrali pierwsze płyty dla wytwórni Deutsche Grammophon, które nie zostały jednak wydane. Kolejne nagrania dokonywane były w l. 1928-29 dla Electroli i Odeonu (roczny kontrakt, wydano 15 płyt), aż wreszcie we wrześniu 1929 podpisano kontrakt z Electrolą, obejmujący gwarantowane wydawanie 30 płyt rocznie. 18 grudnia 1929 odbył się w Berlinie pierwszy radiowy występ Comedian Harmonists, z programem Tempo-Varieté, z którym sekstet wykonywał także występy wyjazdowe. 26 stycznia 1930 roku wystawienie Tempo-Varieté w Lipsku stało się przełomowym wielkim sukcesem, oczarowując publiczność i krytykę, tym samym zapewniając grupie wielką popularność, która zapewniła jej powodzenie tak w kraju, jak i za granicą, Koncerty, sprzedaż płyt, a także występy w kilku filmach dźwiękowych zapewniły członkom Comedian Harmonist także sukces finansowy, z dochodem 40-60 000 RM na głowę.
Kariera grupy osiągnęła szczyt w roku 1933 roku, gdy dawała ona do 150 koncertów rocznie. Po dojściu do władzy NSDAP w tymże roku 1933 zaczęły się jednak pierwsze problemy ze względu na obecność w zespole trzech artystów pochodzenia żydowskiego – Frommermanna, Collina i Cycowskiego - odwołania i zakłócania występów. 1 listopada 1933 opublikowane zostało zarządzenie, wg którego każdy występujący artysta sceniczny musiał być członkiem Izby Kulturalnej Rzeszy, a z kolei członkostwa Izby wyłączeni byli Żydzi. Dotykało to więc trzech wspomnianych śpiewaków i po okresie przejściowym, 1 maja 1934, sekstet utracił możliwość występów w Niemczech. Kontynuowano jednak działalność poza granicami kraju – w Danii, Norwegii, a także w USA, gdzie Comedian Harmonists wystąpili w Nowym Jorku w koncercie na pokładzie lotniskowca USS Saratoga, a także dali ponad 30 występów radiowych. W lutym 1935 miał w Norwegii miejsce ostatni występ publiczny sekstetu, a 13 lutego 1935 nagrał on dla Electroli ostatnią legalną płytę, z utworami „Morgen muss ich fort von hier” oraz „Am Brunnen vor dem Tore” (ogółem firma ta wydała 65 płyt zespołu).
Zespół zakończył istnienie w 1. połowie roku 1935, gdy muzycy zdecydowali o jego podzieleniu na dwie części, działające oddzielnie. Będący już wtedy, od lutego 1935 roku, członkami Izby Leschnikoff, Biberti i Bootz pozostali w kraju, a nieprzyjęci do Izby i objęci zakazem występów Frommermann, Collin oraz Cycowski opuścili Niemcy i udali się do Austrii.
Pozostali w Niemczech muzycy uzupełniwszy skład o trzech nowych wokalistów (Richard Sengeleitner (drugi tenor), Walter Blanke (baryton) i Janos Kerekes (buffo tenor)), kontynuowali działalność pod nazwą Meistersextett (Mistrzowski Sekstet). Trzej dodatkowi członkowie zespołu okresowo się zresztą zmieniali, w stosunkowo jednak najdłużej utrzymującym się składzie byli to: Alfred Grunert (drugi tenor), Fred Kassen (buffo tenor) i Herbert Imlau (baryton). Meistersextett nie uzyskał już jednak równie wielkiego powodzenia co Comedian Harmonists (którego stare utwory również wykonywał) i zakończył wobec tego działalność w roku 1941.
Frommermann, Collin i Cycowski kontynuowali działalność w Wiedniu, dobrawszy do zespołu Hansa Rexeisa (tenor), Rudolfa Mayredera (bas) i Ernsta Engela (fortepian), początkowo pod starą nazwą Comedian Harmonists, od 1937 roku zmienioną na Comedy Harmonists. Zespół, odbywszy szereg udanych tournée po Europie, Australii i Ameryce Południowej, rozwiązany został w roku 1941.
W roku 1948 Collin reaktywował w USA kolejny zespół pod nazwą Comedian Harmonists, tym razem złożony poza nim (teraz w roli barytona) z amerykańskich muzyków, który odbył latem tegoż roku tournée po Europie.
Choć wszyscy członkowie Comedian Harmonists przeżyli drugą wojnę światową, już nigdy nie spotkali się razem w pełnym składzie.

W roku 1997 nakręcony został austriacko-niemiecki film fabularny "Comedian Harmonists" (w wersji polskiej "Odlotowy sekstet") w reżyserii Josepha Vilsmaiera, ukazujący działalność zespołu w l. 1927-1935.

Skład zespołu Comedian Harmonists w l. 1929-1935:

Ari Leschnikoff (1897-1978) - pierwszy tenor
Erich Collin (1899-1961) - drugi tenor
Harry Frommermann (1906-1975) - trzeci tenor
Roman Cycowski (1901-1998) – baryton
Robert Biberti (1902-1985) – bas
Erwin Bootz (1907-1982) - pianista