Zbigniew Preisner urodził się 20 maja 1955 roku w Bielsko-Białej. Swoje pierwsze kroki w świecie dźwięków stawiał ucząc się gry na gitarze i fortepianie. Pierwsze kompozycje zaczął tworzyć już w liceum. W 1975 roku po skończeniu szkoły średniej zdawał na prawo do Uniwersytetu Jagiellońskiego. Niestety nie dostał się i przez rok piastował stanowisko dyrektora Gminnego Ośrodka Kultury w miejscowości Ciężkowice. Po roku pracy powrócił do Krakowa by studiować historię na UJ. Początkowo swój pobyt w mieście utrzymywał dzięki pracy, jaką było rozładowywanie wagonów. Studiując pełnił funkcję dyrektora programowego klubu studenckiego "Rotunda". W 1977 roku pod wpływem Zygmunta Koniecznego zaczął pisać muzykę do piosenek artystycznych w "Piwnicy pod Baranami". Współpracował tam z wieloma artystami jak: Barbara Wójcik czy też reżyserem Andrzejem Majem. Wybił się dzięki utworom: Protopopowie, Kartki na mięso, Dekret o stanie wojennym, Światełko w tunelu i Walc.

W 1981 roku zaczął prace w filmie. Jego pierwszym projektem była Prognoza pogody (1981) Antoni Krauzego. Dzięki temu reżyserowi poznał Krzysztofa Kieślowskigo dla którego napisał muzykę do filmu Bez końca (1984). Rozpoczęli współpracę, która zaowocowała jeszcze obrazami: Dekalog (1988), Podwójne życie Weroniki (1991) oraz trylogię Trzy kolory (1993/1994). Miał także napisać muzykę do kolejnej trylogii Kieślowskiego Niebo, Czyściec, Piekło ale prace nad projektem przerwała nagła śmierć reżysera 13 marca 1996 roku. Owocna okazała sie także współpraca z Agnieszką Holland dla której napisał ścieki dźwiękowe do obrazów: Europa, Europa (1990), Olivier, Olivier (1991), i Tajemniczy ogród (1993).

W 1990 roku napisał muzykę do filmu Johna Irvina Prominent. Kolejne lata to praca nad filmami: Skaza (1992) Hectora Babenco, Elfy z Ogrodu Czarów (1997) Charles'a Sturridge'a, The Last September (1999) Deborah Warner'a, Aberdeen (2000) Hansa Petera Molanda i Weiser (2000) Wojciecha Marczewskiego. Współpracował także z telewizją BBC dla której w 1997 roku napisał muzykę do 26-odcinkowego serialu dokumentalnego Stulecie zwykłych ludzi. Za tą kompozycję otrzymał nagrodę Royal Television Society Orginal Music Award.

W 1998 roku wydał swoją pierwszą nie filmową płytę Requiem dla mojego przyjaciela poświęconą pamięci Krzysztofa Kieślowskiego. Rok później napisał 10 łatwych utworów na fortepian, które ukazały się na płycie w wykonaniu Leszka Możdżera. Zbigniew Preisner jest uważany za jednego z najwybitniejszych kompozytorów muzyki filmowej. Za swoje prace był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał dwa razy Cezara za ścieżki dźwiękowe do Czerwonego i Elisy (1995), Srebrnego Niedźwiedzia za Wyspę przy ulicy Ptasiej (1997). Był też dwukrotnie nominowany do Złotego Globu, trzykrotnie otrzymał tytuł Najwybitniejszego Kompozytora Muzyki Filmowej od Stowarzyszenia Krytyków w Los Angeles w 1991, 1992 i 1993 roku. Jego płyty rozchodzą się w setkach tysięcy egzemplarzy za co kilkakrotnie wyróżniony został Platynową i Złotą Płytą. Jest członkiem Francuskiej Akademii Sztuki i Techniki Filmowej.

Obecnie kompozytor prowadzi swoje własne studio nagraniowe pod Krakowem.