Angela Gheorghiu - Ritorna vincitor!

AIDA:
Powróć jako zwycięzca!
Z moich ust wyszło bluźniercze słowo!
Zwycięzca mojego ojca,
tego, który chwyta za broń dla mnie,
by przywrócić mi ojczyznę, królestwo
i chwalebne imię, które tutaj ukrywać muszę.
Zwycięzca moich braci...
już go widzę
poplamionego ukochaną krwią,
triumfującego przy aplauzie
egipskich tłumów!
A za powozem zwyciężcy,
król... mój ojciec... łańcuchami spętany!

Obłędne słowa, o bogowie, darujcie!
Na łono ojca przywróćcie córkę.
Zniszczcie... zniszczcie...
zniszczcie oddziały naszego ciemiężcy!
Ach! Nieszczęsna! Co ja powiedziełam?

A mój ukochany?
Czy mogłabym zapomnieć
tę żarliwą miłość,
która mnie uciskaną i zniewoloną,
jak promień słońca tutaj radowała?
Czy będę wołała o śmierć dla Radamesa,
którego tak bardzo kocham?
Ach! Nie było nigdy na ziemi
bardziej okrutnych cierpień rozdartego serca!

Święte imiona ojca i ukochanego,
ani wypowiedzieć nie mogę, ani zapomnieć.
Za jednego i za drugiego... zmieszana i drżąca
chciałabym płakac, chciałabym się modlić.
Lecz moja modlitwa w bluźnierstwo się zmienia...,
zbrodnią jest mój płacz, grzechem westchnienie,
w ciemnej nocy moje myśli się zatraciły,
w tym okrutnym lęku chciałabym umrzeć!

Bogowie, litości
dla mojej męczarni!
Nie ma nadziei
dla mojego cierpienia!
Fatalna miłości,
bolesna miłości,
złam moje serce,
pozwól mi umrzeć!
Bogowie, litości
dla mojego cierpienia,
ach, litości,
bogowie, litości
dla mojego cierpienia,
bogowie, litości
dla mojego cierpienia,
litości, litości
dla mojego cierpienia!