Antylogika - Antyzima

Ref.
Ten dzień był ciepły, chociaż jeszcze zimowy,
tyle, że jego jasność oświetlała nam głowy.
Wtedy nawet pretekstem mógł być wiatr, chociaż jednak
nie dmuchnął nawet najmniejszy mroźny przedsmak.

Czekaliśmy długo, niepewni tak jak nigdy,
aż chłód bezlitośnie zamrozi nasze rytmy.
Jednak z każdą chwilą było cieplej, jakby wznioślej,
i staliśmy w milczeniu, czekaliśmy na wiosnę.

1.
Wtedy to świat szedł tylko w jedną stronę,
dynamiczny, nabierał tempa wznosząc koronę.
Mówił „do stóp się rzucę robiąc wszystko świadomie".
Osiągnąć cel i mieć wolne dłonie.

Świat miał w zanadrzu kilka kłamstw oraz słowa,
które niosły ten sposób jak prawdę pielęgnować.
Nie krył znużenia naszą chęcią by budować
z każdym dniem coraz większe imperium, choć od nowa.

Miał nam przekazać potęgę i przesłanie,
nie mogliśmy wiedzieć wtedy, że tak nigdy się nie stanie.
Dał nam zaufanie po to byśmy mogli poznać zdradę,
sprytnie nie robiąc nic zbudował barykadę.

Razem z czasem do pary, jak oprawcy z kamienia
stojąc równo, ramię w ramię bez okruchów zwątpienia,
bez słowa, nawet gestu co potrzebne było nieraz,
zrozumieli wszyscy naraz, że jest tylko tu i teraz.

Ref.
Ten dzień był ciepły, chociaż jeszcze zimowy,
tyle, że jego jasność oświetlała nam głowy.
Wtedy nawet pretekstem mógł być wiatr, chociaż jednak
nie dmuchnął nawet najmniejszy mroźny przedsmak.

Czekaliśmy długo, niepewni tak jak nigdy,
aż chłód bezlitośnie zamrozi nasze rytmy.
Jednak z każdą chwilą było cieplej, jakby wznioślej,
i staliśmy w milczeniu, czekaliśmy na wiosnę.

2.
Stałem jeszcze chwilę w tym centrum pełnej burzy.
Ludzie chyba myślą, że świat służy im -- nieprawda.
Znam to od dawna i nie mam na to wpływu,
kończę miłość - zaczynam nienawiść pełen gniewu.

Wszystko się zmienia, nie ulega kwestii motyw.
Nabierają barwy czasu nawet martwe przedmioty.
Z ludzkiej głupoty można czerpać korzyści,
obracać w anegdoty brudne, i czarne myśli.

Nie ma żadnych reguł, życie ciągle jest w biegu,
nie ma takiej wody, która nie podmywa brzegu.
Będąc sobą, i myśląc o sobie, to normalka,
chcieć coraz lepszym człowiekiem być. Walka

wpisana jest w naturę, bez możliwości zmiany,
przez wszystkie stany jakich jeszcze nikt nie zna.
Odkryte przez nas, ile odkryć nie można,
wiemy tylko tyle, że po zimie jest wiosna.

Ref.
Ten dzień był ciepły, chociaż jeszcze zimowy,
tyle, że jego jasność oświetlała nam głowy.
Wtedy nawet pretekstem mógł być wiatr, chociaż jednak
nie dmuchnął nawet najmniejszy mroźny przedsmak.

Czekaliśmy długo, niepewni tak jak nigdy,
aż chłód bezlitośnie zamrozi nasze rytmy.
Jednak z każdą chwilą było cieplej, jakby wznioślej,
i staliśmy w milczeniu, czekaliśmy na wiosnę.