Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Concha Buika
Popularne teksty
19. Sobel - Kochasz?
Concha Buika - La bohemia
La bohemia
Tekst dodał(a): mona80
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): cielo_azul
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Macmaja
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Bohemia de París,
aegre, loca y gris,
de un tiempo ya pasado.
En donde en un desván con traje de can-can
posabas para mi y yo con devoción pintaba con pasión,
tu cuerpo fatigado.
Hasta el amanecer, aveces sin comer y siempre sin dormir.
La bohemia, la bohemia
era el amor, felicidad,
la bohemia, la bohemia
era una flor de nuestra edad.
Debajo de un quinqué,
la mesa del café, feliz nos reunía
hablando sin cesar
soñando con llegar
la gloria conseguir.
Y cuando algún pintor hallaba un comprador
y un lienzo le vendía
solíamos gritar correr y pasear alegres por París
La bohemia, la bohemia
era jurar, te vi y te amé
la bohemia, la bohemia
yo junto a ti triunfar podré.
Teníamos salud, sonrisa, juventud y nada en los bolsillos,
con frió o con calor el mismo buen humor
bailaba en nuestro ser, luchando siempre igual,
con hambre hasta el final
Hacíamos castillos, y el ansia de vivir
nos hizo resistir y no desfallecer.
La bohemia, la bohemia
era mirar y amanecer,
la bohemia, la bohemia
era soñar con un querer.
Hoy regrese a París,
cruce su niebla gris
y lo encontré cambiado.
Las lilas ya no están,
ni suben al desván
moradas de pasión.
Soñando como ayer
ronde por mi taller
mas ya lo han derrumbado
y han puesto en su lugar
abajo un café-bar y arriba una pensión.
La bohemia, la bohemia
que yo viví su luz perdió
la bohemia, la bohemia
era una flor y al fin murió...
aegre, loca y gris,
de un tiempo ya pasado.
En donde en un desván con traje de can-can
posabas para mi y yo con devoción pintaba con pasión,
tu cuerpo fatigado.
Hasta el amanecer, aveces sin comer y siempre sin dormir.
La bohemia, la bohemia
era el amor, felicidad,
la bohemia, la bohemia
era una flor de nuestra edad.
Debajo de un quinqué,
la mesa del café, feliz nos reunía
hablando sin cesar
soñando con llegar
la gloria conseguir.
Y cuando algún pintor hallaba un comprador
y un lienzo le vendía
solíamos gritar correr y pasear alegres por París
La bohemia, la bohemia
era jurar, te vi y te amé
la bohemia, la bohemia
yo junto a ti triunfar podré.
Teníamos salud, sonrisa, juventud y nada en los bolsillos,
con frió o con calor el mismo buen humor
bailaba en nuestro ser, luchando siempre igual,
con hambre hasta el final
Hacíamos castillos, y el ansia de vivir
nos hizo resistir y no desfallecer.
La bohemia, la bohemia
era mirar y amanecer,
la bohemia, la bohemia
era soñar con un querer.
Hoy regrese a París,
cruce su niebla gris
y lo encontré cambiado.
Las lilas ya no están,
ni suben al desván
moradas de pasión.
Soñando como ayer
ronde por mi taller
mas ya lo han derrumbado
y han puesto en su lugar
abajo un café-bar y arriba una pensión.
La bohemia, la bohemia
que yo viví su luz perdió
la bohemia, la bohemia
era una flor y al fin murió...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieParyska bohema radosna, szalona i szara, z minionych czasów...
Kiedy to na poddaszu w stroju do kankana pozowałaś mi,
a ja nabożnie malowałem z pasją twoje wyczerpane ciało,
po świt, czasami bez jedzenia, a zawsze bez snu.
Bohema, bohema... to miłość, szczęście.
Bohema, bohema... to kwiat naszego wieku.
Pod lampą oliwną kawiarniany stolik łączył nas szczęśliwych,
rozmawiających nieustannie, marzących o zdobyciu sławy.
A kiedy któryś z malarzy znajdował kupca i sprzedawał mu swoje płótno
krzyczeliśmy, biegaliśmy i spacerowaliśmy radośni po Paryżu.
Bohema, bohema... to przysięga, widziałem cię i kochałem.
Bohema, bohema... przy tobie osiągnę sukces.
Byliśmy zdrowi, uśmiechnięci, młodzi, bez grosza w kieszeni,
w zimnie czy w cieple ten sam doby humor tańczył w nas.
Zawsze tak samo, do końca walcząc z głodem budowaliśmy zamki,
a żądza życia pozwalała nam przeżyć i nie osłabnąć.
Bohema, bohema... to spojrzenie i poranek.
Bohema, bohema... to marzenie o miłości.
Dziś wróciłem do Paryża, przeszedłem przez jego szarę mgłę i zobaczyłem, że się zmienił...
Nie ma już lilii, nie wspinają się na strych, fioletowe z namiętności.
Pełen marzeń, tak jak wczoraj, okrążałem moją pracownię, ale już ją zniszczono...
na jej miejscu postawiono na parterze cafe-bar, a na piętrze pensjonat.
Bohema, bohema... to co widziałem straciło swoje światło.
Bohema, bohema... to był kwiat i w końcu umarł.
Kiedy to na poddaszu w stroju do kankana pozowałaś mi,
a ja nabożnie malowałem z pasją twoje wyczerpane ciało,
po świt, czasami bez jedzenia, a zawsze bez snu.
Bohema, bohema... to miłość, szczęście.
Bohema, bohema... to kwiat naszego wieku.
Pod lampą oliwną kawiarniany stolik łączył nas szczęśliwych,
rozmawiających nieustannie, marzących o zdobyciu sławy.
A kiedy któryś z malarzy znajdował kupca i sprzedawał mu swoje płótno
krzyczeliśmy, biegaliśmy i spacerowaliśmy radośni po Paryżu.
Bohema, bohema... to przysięga, widziałem cię i kochałem.
Bohema, bohema... przy tobie osiągnę sukces.
Byliśmy zdrowi, uśmiechnięci, młodzi, bez grosza w kieszeni,
w zimnie czy w cieple ten sam doby humor tańczył w nas.
Zawsze tak samo, do końca walcząc z głodem budowaliśmy zamki,
a żądza życia pozwalała nam przeżyć i nie osłabnąć.
Bohema, bohema... to spojrzenie i poranek.
Bohema, bohema... to marzenie o miłości.
Dziś wróciłem do Paryża, przeszedłem przez jego szarę mgłę i zobaczyłem, że się zmienił...
Nie ma już lilii, nie wspinają się na strych, fioletowe z namiętności.
Pełen marzeń, tak jak wczoraj, okrążałem moją pracownię, ale już ją zniszczono...
na jej miejscu postawiono na parterze cafe-bar, a na piętrze pensjonat.
Bohema, bohema... to co widziałem straciło swoje światło.
Bohema, bohema... to był kwiat i w końcu umarł.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):