Copeland - Erase

Najsłodsza, skosztuj swojej zbroi
Nigdy nie mogę jej ukształtować.
Poczuj to. Trzymaj swój honor, jasny jak opadły śnieg.
Teraz twoje niebo sprawia, że jestem uczciwy, ale możesz zobaczyć, że mój szary zniknął, a ty nie możesz go wymazać.
Nigdy nie wiesz, że czekasz, słuchając swojego serca.
Nikt zdaje się nie zauważać
że wszystkie moje zepsute części zostają naprawione, ale czuję się samotny,
a ty znów nie możesz tego wymazać.
I z moich słów twoja wola została złamana, wiedząc, że nigdy jej nie odzyskam.
Czując wszystkie twoje zmartwienia, nigdy nie mogę wiedzieć.
Krwawię dla twojej dobroci,
ale nie mogę kontrolować nieba
ani twojego piekła, kiedy nie mam nic
do zaoferowania ci teraz,
a ty czujesz się samotny,
i znów nie możesz tego wymazać.
Jesteś wciąż bryzą na mojej skórze, zamykam oczy, wdycham cię.
Jestem wciąż cieniami w twojej nocy, przejmującymi kontrolę, aż zniknę w twoim świetle.
Ale mnie nie wymażesz.
Niebo czy piekło będą musiały zaczekać.
Nie wymażesz mnie.
Więc po prostu pokoloruj mnie z szarości.
„Cześć” przez tłum
kiedy myślałem, że zobaczyłem twoją twarz.
Zawsze szukałem, bez końca przez te dni, ale nie znałaś mojego imienia, teraz ja...
Nie mogę pomóc temu okropnemu uczuciu,
że nie mogę cię wymazać.