Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Fish
Fish - Little Man What Now?
Little Man What Now?
Tekst dodał(a): prisoner84
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): translatorAI
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): prisoner84
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
He deliberates the night
To convince himself the fight's worth winning
At the end of every day, he just wants to walk away, and give in
Embrace the dark, and curl up in his bed, the curtains drawn
Shut out the light, and prays his sleep is deep and long
So he forgets the things he did and hasn't done
The guilt that thrives, and fills the empty spaces in his mind
The cut-out work that's frayed, that he has left yet another time
The words deserved to be spoken, when his tongue was tied
The truths that were too difficult became easy lies
In a world which if he's honest, he'd be glad to leave behind
If his heart would just stop beating and he was only less alive
So little man what now, little man what now?
When the weak can only whimper, and the strong assert their claim Cowards thrive and prosper, once brave men shy away
From straight-backed moral duty, desert the higher call
And eloquently mumble as the ignorant shout them down
Backed into a corner, humbled by the might of greed
And market forces of the privileged who cite
Well little man what now?
Tangled up and tangled down
Your thoughts are strangled tight
The creeping knotweed, tearing down your castle and its towers
All your hopes and all you did believe
The mortar crumbles, the stones dislodged
The rooms now darkened, the ceiling falls
He awakes with trembling hands
To break the crust of dried out tears from swollen eyes
Trying to recall just who it was, or what he'd lost that made him cry
The only thing that's making sense is the here and now
With the how's and why's just meaningless asides
He can't seem to find a way to focus on the day, he's overwhelmed
He just can't wait for hours to pass to crawl back into night
He picks at daydreams with the food he hardly stomachs
Drowned in wine
The TV silent, the images up loud
He registers the heartbreak without a sound
With all the grace that he can muster, the emotion he allows
He entertains the dizzy headiness of flight
But he's grounded by what he cannot leave behind
He's scared by possibilities, by matters out of his control
He's only ever faced the world with his back against the wall
And the voices in the background, the voices in his mind ask
Little man what now?
Well, little man what now?
Tangled up and tangled down, your thoughts are strangled tight
The creeping knotweed tearing down your castle and its towers
All your hopes and all you did believe
Tangled up and tangled down, inevitable tendrils slowly twisting
Cutting out the light from nascent hopes and seedling dreams
Naïve persistence
You slash and burn ,you cut and run, the creeping knotweed
The miserable fear
To convince himself the fight's worth winning
At the end of every day, he just wants to walk away, and give in
Embrace the dark, and curl up in his bed, the curtains drawn
Shut out the light, and prays his sleep is deep and long
So he forgets the things he did and hasn't done
The guilt that thrives, and fills the empty spaces in his mind
The cut-out work that's frayed, that he has left yet another time
The words deserved to be spoken, when his tongue was tied
The truths that were too difficult became easy lies
In a world which if he's honest, he'd be glad to leave behind
If his heart would just stop beating and he was only less alive
So little man what now, little man what now?
When the weak can only whimper, and the strong assert their claim Cowards thrive and prosper, once brave men shy away
From straight-backed moral duty, desert the higher call
And eloquently mumble as the ignorant shout them down
Backed into a corner, humbled by the might of greed
And market forces of the privileged who cite
Well little man what now?
Tangled up and tangled down
Your thoughts are strangled tight
The creeping knotweed, tearing down your castle and its towers
All your hopes and all you did believe
The mortar crumbles, the stones dislodged
The rooms now darkened, the ceiling falls
He awakes with trembling hands
To break the crust of dried out tears from swollen eyes
Trying to recall just who it was, or what he'd lost that made him cry
The only thing that's making sense is the here and now
With the how's and why's just meaningless asides
He can't seem to find a way to focus on the day, he's overwhelmed
He just can't wait for hours to pass to crawl back into night
He picks at daydreams with the food he hardly stomachs
Drowned in wine
The TV silent, the images up loud
He registers the heartbreak without a sound
With all the grace that he can muster, the emotion he allows
He entertains the dizzy headiness of flight
But he's grounded by what he cannot leave behind
He's scared by possibilities, by matters out of his control
He's only ever faced the world with his back against the wall
And the voices in the background, the voices in his mind ask
Little man what now?
Well, little man what now?
Tangled up and tangled down, your thoughts are strangled tight
The creeping knotweed tearing down your castle and its towers
All your hopes and all you did believe
Tangled up and tangled down, inevitable tendrils slowly twisting
Cutting out the light from nascent hopes and seedling dreams
Naïve persistence
You slash and burn ,you cut and run, the creeping knotweed
The miserable fear
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie przez AI:
Pokaż tłumaczenieRozważa noc,
Aby przekonać się, że walka jest warta wygrania.
Pod koniec każdego dnia, chce tylko odejść i się poddać.
Przyjąć ciemność i zawinąć się w łóżku, zasłanianie zasłon,
Wyłączyć światło, i modli się, aby sen był głęboki i długi,
Żeby zapomniał o rzeczach, które zrobił i których nie zrobił.
Wina, która się rozwija, wypełniając puste przestrzenie w jego umyśle.
Niedokończona praca, którą znów zostawił na później,
Słowa zasługujące na wypowiedzenie, kiedy jego język był związany,
Prawdy, które były zbyt trudne, stając się łatwymi kłamstwami.
W świecie, który, jeśli jest szczery, chętnie by opuścił,
Gdyby jego serce przestało bić i był tylko mniej żywy.
Więc, mały człowieku, co teraz? Mały człowieku, co teraz?
Gdy słabi mogą tylko skomleć, a silni dochodzą swoich roszczeń,
Tchórze rozwijają się i prosperują, dawniej odważni mężczyźni się wycofują,
Z prostym kręgosłupem moralnym, opuszczają wyższe powołanie,
I elokwentnie mruczą, gdy ignoranci ich krzyczą,
Zepchnięci do kąta, upokorzeni przez potęgę chciwości,
I siły rynkowe uprzywilejowanych, którzy cytują:
Więc, mały człowieku, co teraz?
Splątane i poplątane,
Twoje myśli są mocno duszone,
Pełzająca knotweed, niszcząca twoją zamczystą i jego wieże,
Wszystkie twoje nadzieje i to, w co wierzyłeś,
Zaprawa się kruszy, kamienie się osuwają,
Pokój teraz ciemny, sufit upada.
Budzi się z drżącymi rękami,
Aby przełamać skorupę wyschniętych łez z opuchniętych oczu,
Próbując przypomnieć sobie, kto to był albo co stracił, że płakał.
Jedyne, co ma sens, to tu i teraz,
Z "jak" i "dlaczego" stającymi się nieznaczącymi dygresjami.
Nie może znaleźć sposobu na skupienie się na dniu, jest przytłoczony,
Nie może się doczekać, gdy godziny mijają, aby wpełznąć z powrotem do nocy,
Grzebie w marzeniach na jawie przy jedzeniu, które ledwo trawi,
Zatopiony w winie,
Telewizor cichy, obrazy głośne.
Rejestruje złamane serce bez dźwięku,
Z całą godnością, jaką potrafi zebrać, z emocją, którą dopuszcza,
Rozważa zawrotną euforię lotu,
Ale jest uziemiony przez to, czego nie może zostawić za sobą,
Przerażony przez możliwości, przez sprawy poza jego kontrolą,
Zawsze stawiał czoła światu z plecami do ściany,
A głosy w tle, głosy w jego umyśle pytają:
Mały człowieku, co teraz?
Cóż, mały człowieku, co teraz?
Splątane i zaplątane, twoje myśli są mocno duszone,
Pełzająca knotweed niszcząca twój zamek i jego wieże,
Wszystkie twoje nadzieje i to, w co wierzyłeś.
Splątane i zaplątane, nieuchronne czułki powoli skręcające,
Odcinające światło nowonarodzonej nadziei i sennych marzeń,
Naiwna wytrwałość.
Przycinasz i palisz, tniesz i uciekasz, pełzająca knotweed,
Przepełniona strachem.
Aby przekonać się, że walka jest warta wygrania.
Pod koniec każdego dnia, chce tylko odejść i się poddać.
Przyjąć ciemność i zawinąć się w łóżku, zasłanianie zasłon,
Wyłączyć światło, i modli się, aby sen był głęboki i długi,
Żeby zapomniał o rzeczach, które zrobił i których nie zrobił.
Wina, która się rozwija, wypełniając puste przestrzenie w jego umyśle.
Niedokończona praca, którą znów zostawił na później,
Słowa zasługujące na wypowiedzenie, kiedy jego język był związany,
Prawdy, które były zbyt trudne, stając się łatwymi kłamstwami.
W świecie, który, jeśli jest szczery, chętnie by opuścił,
Gdyby jego serce przestało bić i był tylko mniej żywy.
Więc, mały człowieku, co teraz? Mały człowieku, co teraz?
Gdy słabi mogą tylko skomleć, a silni dochodzą swoich roszczeń,
Tchórze rozwijają się i prosperują, dawniej odważni mężczyźni się wycofują,
Z prostym kręgosłupem moralnym, opuszczają wyższe powołanie,
I elokwentnie mruczą, gdy ignoranci ich krzyczą,
Zepchnięci do kąta, upokorzeni przez potęgę chciwości,
I siły rynkowe uprzywilejowanych, którzy cytują:
Więc, mały człowieku, co teraz?
Splątane i poplątane,
Twoje myśli są mocno duszone,
Pełzająca knotweed, niszcząca twoją zamczystą i jego wieże,
Wszystkie twoje nadzieje i to, w co wierzyłeś,
Zaprawa się kruszy, kamienie się osuwają,
Pokój teraz ciemny, sufit upada.
Budzi się z drżącymi rękami,
Aby przełamać skorupę wyschniętych łez z opuchniętych oczu,
Próbując przypomnieć sobie, kto to był albo co stracił, że płakał.
Jedyne, co ma sens, to tu i teraz,
Z "jak" i "dlaczego" stającymi się nieznaczącymi dygresjami.
Nie może znaleźć sposobu na skupienie się na dniu, jest przytłoczony,
Nie może się doczekać, gdy godziny mijają, aby wpełznąć z powrotem do nocy,
Grzebie w marzeniach na jawie przy jedzeniu, które ledwo trawi,
Zatopiony w winie,
Telewizor cichy, obrazy głośne.
Rejestruje złamane serce bez dźwięku,
Z całą godnością, jaką potrafi zebrać, z emocją, którą dopuszcza,
Rozważa zawrotną euforię lotu,
Ale jest uziemiony przez to, czego nie może zostawić za sobą,
Przerażony przez możliwości, przez sprawy poza jego kontrolą,
Zawsze stawiał czoła światu z plecami do ściany,
A głosy w tle, głosy w jego umyśle pytają:
Mały człowieku, co teraz?
Cóż, mały człowieku, co teraz?
Splątane i zaplątane, twoje myśli są mocno duszone,
Pełzająca knotweed niszcząca twój zamek i jego wieże,
Wszystkie twoje nadzieje i to, w co wierzyłeś.
Splątane i zaplątane, nieuchronne czułki powoli skręcające,
Odcinające światło nowonarodzonej nadziei i sennych marzeń,
Naiwna wytrwałość.
Przycinasz i palisz, tniesz i uciekasz, pełzająca knotweed,
Przepełniona strachem.
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Fish / Steve Vantsis / Robin Boult Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka (producent): |
Fish / Steve Vantsis / Robin Boult |
| Rok wydania: |
2020 |
| Wykonanie oryginalne: |
Fish |
| Płyty: |
Weltschmerz (2020), The Last Straw /Live in Glasgow 2018/ (2022) |
Komentarze (0):