Garou - La bohème

Z młodych nie wie tu nikt
Jakie były te dni
Dawno już zapomniane
Tamten upojny czas
Gdy na Montmartrze bzy
Pachniały pod oknami
Nie liczyło się nic
Stare schody na strych i pokoik ubogi
Tam nam płynęły dni
Ja malowałem a modelka byłaś ty

La boheme
La boheme
To najszczęśliwszy w życiu czas
La bohemeLa boheme
Choć chodził głodny każdy z nas

W kawiarenkach był ścisk
Tłum podobnych jak my
Snuł o sławie marzenia
Że minie dzień lub dwa
A podbijemy świat świat wreszcie nas doceni
Gdy szef kuchni miał gest
Kupił obraz i jeść dał zziębniętym artystom
Dookoła pieca tłum
Skandował wiersze
I już nam nie dokuczał chłód

La boheme
La boheme
To najpiękniejsza jesteś ty
La boheme
La boheme
A każdy z nas geniuszem był

Nie chodziło się spać
Całe noce do dnia
Malowałem pasjami
Szkicując twoją pierś
Łagodny bioder łuk
Pomiędzy sztalugami
A gdy wstawał już świt
Wystarczał kawy łyk a ty w moich ramionach
Szeptałaś "kocham cię"
A gdy przychodził sen za oknem wstawał dzień

La boheme
La boheme
To znaczy mieć dwadzieścia lat
La boheme
La boheme
Byliśmy wolni tak jak wiatr

Czas ucieka i gna
Gdy poszedłem znów tam
Na to samo poddasze
Dziś wszystko już nie tak
Nie został nawet świat
Naszych szczęśliwych czasów
Zmienił się stary dom
Inny jest każdy kąt
I uliczki nie znane
Nad wszystkim smutku cień
Sztalugi pokrył kurz
I bzy nie kwitną już

La boheme
La boheme
To nasza młodość ten gniewny czas
La boheme
La boheme
Dni co nie wrócą jeszcze raz


www.garou.pl
tłumaczenie: Wojciech Młynarski