Jaromír Nohavica - Zitra rano v pet

Gdy słońce zbudzi się,
pod mur postawią mnie,
odsłonię oczy swe,
bo niebo widzieć chcę...
Ostatni wódki łyk
i w myślach ujrzę Cię,
szczęśliwych z Tobą chwil
już nie zapomnę, nie...
Szczęśliwych z Tobą chwil
nie zapomnę...

Gdy słońce zbudzi się,
przyjdzie do mnie ksiądz,
lecz powiem mu, że - nie,
że życia pragnę wciąż...
Że żyłem - jakem żył
i tak już dożyję,
piwo, com nawarzył
zaś do dna wypiję,
piwo, com nawarzył -
wypiję.

Gdy słońce zbudzi się,
porucznik krzyknie: "Pal!"
Chwil, gdym nie pieścił Cię,
jakże mi będzie żal...
Jeszcze w słońce spojrzę raz,
a potem smutno będzie mi,
że Cię, miła, zostawiam
samotną tutaj na ziemi,
że Cię miła, zostawiam
na ziemi.

4.
Gdy słońce zbudzi się,
bieliznę pójdziesz prać,
lub w polu krzątać się -
pod murem będę stać...
Do ognia dołóż więc
i smutek w sobie skryj...
Proszę, pamiętaj mnie,
pamiętaj mnie i żyj...
Proszę, pamiętaj mnie
i żyj.

tłum. uż. avtandil