Jarun - Wziemiozstąpienie

Po ziemi czarnej wędruję zmierzchem
Snów szukam wśród prochów umarłych
Zielonym, lasu oddycham cieniem
Drzew co na krwi mej wyrosły

I tylko wiatru szept, noc zakłóca
Spowiedź ostatnia w pustkę wypluta...

Ucichły pieśni, odeszły słowa
Ku niebu umknął oddech ostatni
Zamknąłem usta, bo po co mówić?
Nikt nie zrozumie, nikt nie usłyszy

I tylko ziemi łkanie bezgłośne
Cicha modlitwa do samej siebie...

Na ziemi czarnej znajdę spoczynek
Dotyk jej cichy, ochłodzi skronie
W serca jej biciu zapomnę siebie
Myśli stracone w bladym przedświcie

I tylko deszczu łzy na jej twarzy
Okruchy nieba wyrwane z rany...

I tylko ogień co ból wypala
Ostatnie światło w źrenicy świata...

Kończy się ścieżka, odchodzi dzień
W ramiona ziemi czarnej się schronię
Tam skąd przyszedłem pustka i ciemność
Tam gdzie odchodzę nie będzie nic...