Kagamine Rin & Len - Adolescence

Nasz obiecany wieczny taniec wypełnia nasze serca kłamstwami.
Nasze płowe włosy odbijają się w lustrze,
gdy śledzimy się wzajemnie.

W naszym łóżku oboje drżymy, nasze ręce się stykają.
Jakby były połączone niewidzialnym sznurem.

Nieznajoma twarz pojawia się
z cichutkim szeptem.
Podnoszę młot i uderzam
rozbijając szkło na kawałki.

Dwie osoby w wielkim pałacu
niszczą jego wnętrze.
Dla hałaśliwego rycerza i księżniczki
dzwon ogłasza smutny koniec.

Trzymamy ręce w zniekształconym lustrze, nasze dłonie nie są już takie same.

„Czy od dzisiaj będziemy spać w oddzielnych łóżkach?”
Ty odpowiadasz tylko: „Dobranoc”.
Przekręcając gałkę otwierasz drzwi.
Dźwięk rozbrzmiewa, gdy zatrzymujesz się złapany mym uściskiem.

A ja całuję Twój wyciągnięty palec.
Impuls do biegu, przebiegł wtedy me ciało.

„Nie wyłączaj dziś świateł, będę spać tu całkiem sama:
„Ja jeszcze nie chcę!” Krzyknęłam mą prawą dłonią bijąc poduszkę.

„Boję się duchów” Czyż to nie dziecinne, ma księżniczko?
Twe załzawione oczy mówią, że się mylę, lecz twój wzrok nic nie tłumaczy.

Mój prywatny czas z mamą i tatą jest już skończony, prawda? Odległe wspomnienie…
Gorąco przebija się przez cienki ręcznik.
Niszczysz mój opór.

Całkiem bez słów,
zamykasz drzwi na klucz.
Patrzymy sobie w oczy,
wzajemnie czekając na jakąś reakcję.

To dziecinna wymówka, by zgasić światła.
Nie mogę dotknąć twych włosów,
jeśli też mam dalej kłamać.

Czas się zatrzymał.
Dwie osoby tulące się wzajemnie.
Każde twe indywidualne bicie serca sprawia, że chcę się z nim zsynchronizować.

Twój gorący oddech rozpływa się.
Kończy się nasze ciepłe objęcie.
Teraz już się nie wycofam.
Tak jak myślałem, byłem twym rycerzem.


(by: AgredIncognito -YouTube user)