Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Kawu
Popularne teksty
Kawu - Poezja cieni
Poezja cieni
Tekst dodał(a): Earwena
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): DondeIran
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Earwena
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Zapatrzeni w swoje oczy ,
źrenice przesłaniał cień.
Znali prawdę ale wszystkie krzyki topili we mgle,
nadal stali tam sami wokół nich same drzewa.
Czuli nadal jakby dotykali nieba.
Ciągle stali w tej kałuży dawała im szczęście.
Topiąc się w miłości chcieli zaznać tego więcej.
Strumień szeptu,nieme kroki w stronę światła.
Opętani mrokiem cienie wtapiały się w asfalt.
Spojrzenie ciszy,które mieszkało w ich sercach.
Labirynt ich sumień prowadził do tego miejsca.
Dotykając swoich dłoni nie czuli tego uczucia.
Byli jak czarne cienie te topiące się w kałużach .
Odbicie ich twarzy sprawiało że stali tam ciągle.
Nie potrafili chwili tej zaliczyć do wspomnień.
Chcieli spojrzeć w swoje oczy i zatopić się w milczeniu.
Chociaż raz dotknąć warg nie ulegać przeznaczeniu.
Ref.
To na nich spadło zupełnie przypadkiem.
Byli zagadką dla siebie nawzajem.
Poezja słów dla nich tak nieistotna.
Tak różni od siebie,
różnią się też od nas.
2.Nieistotni dla siebie a jednak było coś.
Oni razem przemierzali umysły przez mrok.
Zapatrzenie w siebie mieli tylko nadzieję,
że oboje nie spotkają się z własnym sumieniem.
Martwe serca i brud krążący po umyśle.
Chcieli nie mogli miłość jak zwiędłe liście.
Jedno raniło drugie i tak żyli w niepewności.
Odsunięci od uczucia pośród szarej codzienności.
Umarło w nich wszystko byli tak jak by martwi.
Serce biło lecz dali się w środku zabić.
Chodząc ta samą drogą nie widzieli się nawzajem.
Nawet nie próbowali się wtedy odnaleźć.
Było słychać tylko krople uderzające w chodnik.
Szli a szepty mogły się od siebie odbić.
Ustali w miejscu gdzie widzieli się po raz pierwszy.
Ujrzeli tylko swoje cienie po raz setny.
Ref.
To na nich spadło zupełnie przypadkiem.
Byli zagadką dla siebie nawzajem.
Poezja słów dla nich tak nieistotna.
Tak różni od siebie,
różnią się też od nas.
3.Krople deszczu trafiały w tą kałuże jeszcze bardziej.
Ona coraz większa traciła ich twarze barwę,
i cienie które spotykały się tam nieraz.
Zostały tylko odrzucone na tych starych drzewach,
a ich ciche szepty tam nie miały już znaczenia.
Już mieli żadnych szans nie unikną przeznaczenia,
i te krople,które stworzyły im miłość.
Oni będą stali tam choćby słuch o nich zaginą.
źrenice przesłaniał cień.
Znali prawdę ale wszystkie krzyki topili we mgle,
nadal stali tam sami wokół nich same drzewa.
Czuli nadal jakby dotykali nieba.
Ciągle stali w tej kałuży dawała im szczęście.
Topiąc się w miłości chcieli zaznać tego więcej.
Strumień szeptu,nieme kroki w stronę światła.
Opętani mrokiem cienie wtapiały się w asfalt.
Spojrzenie ciszy,które mieszkało w ich sercach.
Labirynt ich sumień prowadził do tego miejsca.
Dotykając swoich dłoni nie czuli tego uczucia.
Byli jak czarne cienie te topiące się w kałużach .
Odbicie ich twarzy sprawiało że stali tam ciągle.
Nie potrafili chwili tej zaliczyć do wspomnień.
Chcieli spojrzeć w swoje oczy i zatopić się w milczeniu.
Chociaż raz dotknąć warg nie ulegać przeznaczeniu.
Ref.
To na nich spadło zupełnie przypadkiem.
Byli zagadką dla siebie nawzajem.
Poezja słów dla nich tak nieistotna.
Tak różni od siebie,
różnią się też od nas.
2.Nieistotni dla siebie a jednak było coś.
Oni razem przemierzali umysły przez mrok.
Zapatrzenie w siebie mieli tylko nadzieję,
że oboje nie spotkają się z własnym sumieniem.
Martwe serca i brud krążący po umyśle.
Chcieli nie mogli miłość jak zwiędłe liście.
Jedno raniło drugie i tak żyli w niepewności.
Odsunięci od uczucia pośród szarej codzienności.
Umarło w nich wszystko byli tak jak by martwi.
Serce biło lecz dali się w środku zabić.
Chodząc ta samą drogą nie widzieli się nawzajem.
Nawet nie próbowali się wtedy odnaleźć.
Było słychać tylko krople uderzające w chodnik.
Szli a szepty mogły się od siebie odbić.
Ustali w miejscu gdzie widzieli się po raz pierwszy.
Ujrzeli tylko swoje cienie po raz setny.
Ref.
To na nich spadło zupełnie przypadkiem.
Byli zagadką dla siebie nawzajem.
Poezja słów dla nich tak nieistotna.
Tak różni od siebie,
różnią się też od nas.
3.Krople deszczu trafiały w tą kałuże jeszcze bardziej.
Ona coraz większa traciła ich twarze barwę,
i cienie które spotykały się tam nieraz.
Zostały tylko odrzucone na tych starych drzewach,
a ich ciche szepty tam nie miały już znaczenia.
Już mieli żadnych szans nie unikną przeznaczenia,
i te krople,które stworzyły im miłość.
Oni będą stali tam choćby słuch o nich zaginą.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieGazing into your eyes,
eyes obscured shadow.
They knew the truth, but all the screams drowned in the fog,
still standing there alone around them the same tree.
Still feel like touching the sky.
Still standing in the puddle give them happiness.
Drowning in love want to experience it again.
Stream whisper silent steps into the light.
Possessed darkness shadows melt into the asphalt.
Look silence that lived in their hearts.
Labyrinth of their consciences led to this place.
Touching his hand did not feel that feeling.
They were like black shadows are melting in puddles.
Reflection on their faces that they were caused still there.
They could include the time the memories.
They wanted to look in your eyes and sink into silence.
For once, do not succumb to touch lips destiny.
Ref
It fell upon them quite by chance.
They were a mystery to each other.
Poetry words for them as irrelevant.
So different from each other,
also differ from us.
2.Unimportant for yourself and yet there was something.
They all crossed the minds of the darkness.
Inwardness they only hope
we both did not meet with his conscience.
Dead hearts and debris circling the mind.
They were not able to love like dead leaves.
One hurt the other, and so live in uncertainty.
Barred from feelings among everyday life.
Died in them all as if they were dead.
His heart was beating, but gave up in the middle of the kill.
While walking this same path they did not see each other.
Do not even try to find then.
It was heard only drops hitting the pavement.
They walked and whispers could be reflections of each other.
It determines where I saw for the first time.
They saw only their shadows for the hundredth time.
Ref
It fell upon them quite by chance.
They were a mystery to each other.
Poetry words for them as irrelevant.
So different from each other,
also differ from us.
3.Drops rain fell on the slopes even more.
She was losing more and more the color of their faces,
and shadows which met there often.
They were only rejected on these old trees,
and the quiet whispers there were no longer significant.
Already have a chance not escape destiny,
and the drops that created them love.
They will stand there even hearing about them disappear.
eyes obscured shadow.
They knew the truth, but all the screams drowned in the fog,
still standing there alone around them the same tree.
Still feel like touching the sky.
Still standing in the puddle give them happiness.
Drowning in love want to experience it again.
Stream whisper silent steps into the light.
Possessed darkness shadows melt into the asphalt.
Look silence that lived in their hearts.
Labyrinth of their consciences led to this place.
Touching his hand did not feel that feeling.
They were like black shadows are melting in puddles.
Reflection on their faces that they were caused still there.
They could include the time the memories.
They wanted to look in your eyes and sink into silence.
For once, do not succumb to touch lips destiny.
Ref
It fell upon them quite by chance.
They were a mystery to each other.
Poetry words for them as irrelevant.
So different from each other,
also differ from us.
2.Unimportant for yourself and yet there was something.
They all crossed the minds of the darkness.
Inwardness they only hope
we both did not meet with his conscience.
Dead hearts and debris circling the mind.
They were not able to love like dead leaves.
One hurt the other, and so live in uncertainty.
Barred from feelings among everyday life.
Died in them all as if they were dead.
His heart was beating, but gave up in the middle of the kill.
While walking this same path they did not see each other.
Do not even try to find then.
It was heard only drops hitting the pavement.
They walked and whispers could be reflections of each other.
It determines where I saw for the first time.
They saw only their shadows for the hundredth time.
Ref
It fell upon them quite by chance.
They were a mystery to each other.
Poetry words for them as irrelevant.
So different from each other,
also differ from us.
3.Drops rain fell on the slopes even more.
She was losing more and more the color of their faces,
and shadows which met there often.
They were only rejected on these old trees,
and the quiet whispers there were no longer significant.
Already have a chance not escape destiny,
and the drops that created them love.
They will stand there even hearing about them disappear.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (3):