Kent - Nostromo

Kwiecień przybył do miasta, sytuacja była beznadziejna
Byłem dumny, że w końcu się nam udało
Przyjaciele odeszli, miłość na odległość
Niektóre z nich pochowałem

Ale wspomnieniami jestem w domu
Mój pokój na Äppelstigen
Łapię autobus do Nyfors, do ciebie
Wyciągam ostatniego papierosa
W koszuli z Martins Paisley
Wiem, że świat na mnie czeka

Ale nie złożyliśmy żadnych obietnic
Nie mieliśmy słów do dotrzymania
Nie ma już nic do powiedzenia
Obiecuję, że wszystko pamiętam
Jak słońce na fasadach
Wszystko jest dla mnie jasne

Na koncercie w domu kultury
Spotkałem miłość życia
Bez której ciągle żyłem
Padłem na kolana w korytarzu
Czciłem telefon
I każda minuta była zdradą
Tak jakbym miał coś do powiedzenia
Czy całą drogę do domu
Pisałem do ciebie list?
Dalej, odpowiedz na moje pytanie
To już mnie cholernie nudzi
Dlaczego to skończyło się tak, jak się skończyło?

Lat przybyło jak rozwydrzone dziecko
Mówisz: teraz to już koniec
Wszyscy przyjaciele, których mieliśmy
Także ci, których zostawiliśmy
Są jedynym, czego nam potrzeba

Samotnie przychodzisz, samotnie odchodzisz
Zaginiony astronauta
Jedyny żywy na Nostromo
Ostatni ze swojego gatunku

Samotnie przychodzisz, samotnie odchodzisz
Zaginiony astronauta
Jedyny żywy na Nostromo
Czy ty jesteś tym astronautą?

Obiecuję ci, ze wszystko zapamiętam
Prawie tak, jakby się zdarzyło
Nigdy nie będziemy już o tym mówić
Ale nigdy nie przestaniemy o tym myśleć
Odkopywać na nowo
Tłumiąc wszystkie znane tragedie
Tępimy samych siebie
Nasze marzenia, nasze ideały
Niezrozumiała miłość
Nasza droga do piekła
Wybrukowana dobrymi intencjami
Autorytetami, które stały się wrogami