Krasza - Wyblakły Oddech

1.
Chciałbym być i te łzy przyjąć na swoje barki.
Zabrać trochę ciężaru z Ciebie, pomóc Ci walczyć.
Dać słowo i obiecać, że po wszystkim już dawno.
Nie potrafię... We mnie chyba też coś zamarło.
Chciałbym dotknąć Cię złapać ramię i nie mówić nic.
Żebyś czuła że masz wsparcie i masz po co żyć.
Mógłbym mówić godzinami: "NIE STAŁO SIĘ NIC".
Ale nie chce kurwa kłamać bo najbliższy oddech znikł.
I pamiętam jak mówiłaś że jest najważniejszym z nich.
I tak cholernie mi ciężko jest napisać o tym Ci.
Widać w moich oczach smutek chociaż niekoniecznie łzy.
Jak się gubisz gdzieś w umyśle szukasz trochę lepszych dni.
Chciałbym umieć pomóc Ci pokolorować chociaż sny.
Lecz nie umiem moje kredki dawno wyblakły jak my.
Ludzie którzy już nie wierzą w nic. To rzeczywistość.
A bezradność mnie przeraża - "powinienem zrobić wszystko".

REF:
Kolejny oddech który odszedł nie ma już.
Kolejny który się zjawia musisz go czuć.
Czasem się zastanawiam dlaczego tak jest znów.
Co dzieje się źle a pomóc może nam tylko cud.

2.
Chcesz udusić te emocje choć na chwilę nie czuć nic?
Oddaj mi je proszę Cie niech zostanie tylko krzyk.
Czasem ciężko jest zrozumieć jak wiara nam każe żyć.
Czasem ciężko się obkręcić i powiedzieć MUSZE BYĆ.
Jakby tysiąc gwoździ przeszło każde dobijało do dna.
Jakby grały instrumenty smutną melodię na wojnach.
Czuje pierdolony posmak nie chce już tego jeść.
Mam nadzieję że to wszystko jakoś zaraz zmieni się.
Wiem że ten pieprzony lęk przysunie się i do mnie.
Że kiedyś dużo stracę i ciężko będzie zapomnieć.
Że wyruszę do wspomnień tak po prostu i chyba.
Już po jakimś czasie będę próbował jakoś unikać.
Wiem ciągle jest Muzyka to życie Krasznika.
Wiem że wole mówić że jest dobrze a nie znowu lipa.
Nie ma o czym pisać różnimy się od zawsze.
Choć momenty są podobne każdy w swoim czasie zgaśnie.