Mägo de Oz - Atlantia

Pamiętaj człowieku, że jesteś pyłem,
i w proch się obrócisz. (x2)

Jeśli musiałem utonąć w mojej burzy,
pozwól mi płynąć wewnątrz ciebie,
wszystko co było, zostało wystawione na sprzedaż,
wszystko co kochałem, co się nauczyłem.

Chcę umrzeć na twoich oczach,
chcę zasnąć w tym co było.
Zakopujemy się w twojej poduszce,
zawsze gdy los miałby się dobrze.

Dziś życie opuszcza żaluzje,
sprzedają się używane uśmiechy,
zamknie się rynek jutra,
ustanie planeta przez zgon.

Płacze rzeka, samotność,
wykrwawia się z wody morze,
kaszle niebo piorunami i światłem,
kicha lawina.

W wierze w Chrystusa mieli nas zbawić,
w wierze, że on nas kocha
musimy zapuszczać korzenie.
Nie dla antykoncepcji,
AIDS jest lepszy od prezerwatywy,
być gejem jest chorobą,
gwałt niemowlęcia już nie.

Bóg jest miłością, Bóg jest wolnością.
Oh, Jezusie! Ty przynosisz nam pokój.
Bóg jest światłem, tolerancją i wiarą,
jest twym kolegą, przyjacielem tak naprawdę.

Bóg zburzył Wierzę
Babel, przez brak wiary,
prosił Abrahama o poświęcenie swego syna
by wypróbować jego wiarę.
Zalał ziemię, ulewą Boga
nakazał swemu synowi umrzeć
i wynalazł piekło.

Bóg jest miłością, Bóg jest wolnością.
Oh, Jezusie! Ty przynosisz nam pokój.
Bóg jest światłem, tolerancją i wiarą,
jest twym kolegą, przyjacielem tak naprawdę.

Błogosławieni biedni,
błogosławiony kto jest gejem,
błogosławiony kto płaci,
błogosławiony kto wierzy.

Błogosławiony bezrobotny
i ten, co nie wiąże końca z końcem,
błogosławiona żona..

Błogosławieni biedni,
błogosławiony kto jest gejem,
błogosławiony kto płaci,
błogosławiony kto wierzy.

Błogosławiony bezrobotny
i ten, co nie wiąże końca z końcem,
błogosławiona żona,
która wytrzymuje ciosy od niechluja,
która przyjmuje tysiące pchnięć
z uśmiechem i modlitwą..

Gwiżdże piosenkę na pożegnanie,
recytuje poematy na do widzenia,
nakłada makijaż z melancholii
z nostalgią i pudrem z bólu.

Dalej niż słońce i gwiazdy,
lub między rogami twojej miłości,
możemy znaleźć inną ziemię,
więc przepowiednia zaczyna się dziś.

Piekło się ochłodziło
i niebo się zakryło
szarą pajęczyną
z chmur i bólu.

Zwymiotował wulkan,
las się spalił,
wykrwawił się kwiat,
zraniony przez słońce.

Ukrzyżowany zdecydował
zobaczyć ten horror.

Płacze rzeka, samotność,
wykrwawia się z wody morze,
kaszle niebo piorunami i światłem,
rysując ciemność.

Chcę umrzeć na twoich oczach,
chcę umrzeć i się obudzić
i mieć cię przy sobie, kochanie,
bez ciebie nie mogę być.

Chcę móc odzyskać
wszystkie marzenia, które sprzedałem
przez garść postępu, kochanie,
straciłem swoją wolność.

El Dorado zdecydowało
iść do lombardu
sprzedać lub zastawić
całe złoto przez ucieczką.

Piramida słońca
posmarowała się kremem do opalania,
by chronić swą skórę
przed ogniem nuklearnym.

Drzewo smutnej nocy
nie przestaje się śmiać.

Krzyczy wiatr, gdzie jesteś?
na plażę, która wypiła morze,
otworzył się grunt, trumna.
Budowa, zbiorowy grób.

Chcę umrzeć na twoich oczach,
chcę umrzeć i się obudzić
i mieć cię przy sobie, kochanie,
bez ciebie nie mogę być.

Chcę móc odzyskać
wszystkie marzenia, które sprzedałem
przez garść postępu, kochanie,
straciłem swoją wolność.
(x2)

Zamyka się planeta,
dusze na wyprzedaży,
zmiana handlu,
koniec cywilizacji.

Zalało się Piekło,
utopił się Eden,
otorbiała wiosna
i kwiaty, które dała.

Już nie zostaje niczyja pamięć
fotogram ze wczoraj.
Kto uwięzi twe pocałunki
w więzieniu twojej woli?

Już nie zostają marzenia.
Jak trudno jest rysować uśmiechy na sercu.
Już nie zostaje z kim utonąć.
Pozostaje tylko wczoraj.

Ożyjesz w komunii,
spotkanie w zaświatach,
zwołane przez Szatana,
który nie przestaje płakać.

Jezus Chrystus wraz z Jahwe
bez końca dyskutują,
już nie ma nic do grania,
ani nikogo do posługiwania się.

Amazonka pobrała się
z lawą wulkaniczną.

Płacze rzeka, samotność,
wykrwawia się z wody morze,
kaszle niebo piorunami i światłem,
rysując ciemność.

Chcę umrzeć na twoich oczach,
chcę umrzeć i się obudzić
i mieć cię przy sobie, kochanie,
bez ciebie nie mogę być.

Chcę móc odzyskać
wszystkie marzenia, które sprzedałem
przez garść postępu, kochanie,
straciłem swoją wolność.

Są momenty, w których nie wiem
jak wycisnąć słońce
by poczuć ciepło..

(Wiersz Txusa Di Fellatio)

Przez tysiące lat jesteśmy ludźmi
mogliśmy korzystać z najlepszego prezentu,
jakiego bogowie nigdy nie dali nikomu żywemu:

Wietrzyk, wiatr, brat Słońce i brat Księżyc,
pola i łąki, gdzie oglądamy jak rosną nasze dzieci,
świt skąpany perfumami, które wykichały kwiaty wiosny,
zachód słońca udekorowany przez marzenia
nadal osiągnięciem i, chociaż wydaje się kłamstwem, inteligencją.

Ale biały człowiek wzgardził tym skarbem,
i w miarę jak życie się do niego uśmiechało,
on odpowiedział mu dając kopniaki w los.

Jeśli ktoś czyta ten list, nie zapomnij, że koniec tej cywilizacji
będzie wynikiem egoizmu, chciwości i nieokrzesaniem rasy ludzkiej.
Ludzie już nie są ssakami, bycie człowiekiem nie przekształca się
w łupieżcę; raso ludzka, jesteśmy tylko wirusem,
zabijamy, wierzymy i mnożymy się.

Przez to wymieramy, przez to wody dźwigały naszą cywilizację;
prawdziwą Atlantydą jesteśmy my.
I przez to kończę pisać tę notkę,
by ukształtować nadchodzące inteligentne życia.

GDY LUDZIE PLUJĄ NA PODŁOGĘ,
PLUJĄ NA SIEBIE SAMYCH.