Maldita Nerea - El error

Nie chcę dowiedzieć się JAK,
wolę ociągać się przy tym, ŻE.
Sny nie żeglują samotnie.
Światła nie rozpalają się bez wiary.
Nie zwykłem mylić się we wszystkim.
Na pewno jest jakiś sposób.
Lecz po co mi to pragnienie.
Nie powiedziałem tego, co mówią wszyscy.
Wina tka powoli swoją sieć.
Upadamy w to samo błoto.
Różne samotne planety.
I twoje puste dłonie,
moje słowa nieobecne.
Słuchając tego, co mówiłaś i nie chcąc zrozumieć, że
ostatecznie cię tracę,
tak jak tracę samego siebie.

Tak jak tracę samego siebie.
Wśród całego tego kłamstwa
zgubiłem się.
Gdyby upadek oznaczał życie,
ożyłbym.
I przełamię to milczenie na osobności.
Niech utonie później we wspomnieniu.
Boi się, lecz nie poddaje.
Ożywia się, choć trudno mu zrozumieć.
Nie zwykłem mylić się we wszystkim.
Różne samotne planety.
I twoje puste dłonie,
moje słowa nieobecne.
Słuchając tego, co mówiłaś i nie chcąc zrozumieć, że
ostatecznie cię tracę,
tak jak tracę samego siebie.
Obmyślając plan ucieczki,
zmuszam się, by cię nie widzieć już więcej.
I myśląc, że znów
zrozumiem swoje szczęście,
ostatecznie gubiło się ono,
tak jak ja gubiłem się.

Tak jak ja gubiłem się.
I twoje puste dłonie,
moje słowa nieobecne,
ostatecznie traciłem je,
tak jak straciłem samego siebie.
Tak jak straciłem samego siebie.

Obmyślając plan ucieczki...
Tak jak straciłem samego siebie.