Miroslav Škoro - Tako je Stipa volio Anu

Zakochał się Stipa od Zvonarów,
jak dawna opowieść mówi,
Horvata starego jedyną Anę
pokochał sercem całym.

W niedzielę świętą, wczesną jesienią,
na wiejskiej ulicy znów się spotkali,
I Stipa rzekł, trzymając ją za ręce
"Zostań ze mną przez życie całe".

Miłość jest wieczna i o niej opowieści krążą,
I po dziś dzień starzy mogą powiedzieć,
gdy dwoje szczęśliwych się trzyma za ręce:
"Tak Stipa kochał Anę".

Wybudowali domek mały
na ziemi, co im ją Zvonar dał,
Mieli konie - Cvetka i Alu,
i psa, co Garov się zwał.

Mówią, że życie nie rozpieszczało
Ni jej, ni jego, ni trojga małych,
Lecz zawsze razem byli szczęśliwi,
O niczym innym nie wiedzieli.

Miłość jest wieczna i o niej opowieści krążą,
I po dziś dzień starzy mogą powiedzieć,
gdy dwoje szczęśliwych się trzyma za ręce:
"Tak Stipa kochał Anę".

Starzy już byli i on, i ona,
A dzieci ich już odeszły dawno.
Pewnego dnia zabrzmiał dźwięk dzwonów
I Stipa uronił łzę za Aną.

Tej nocy pies skomlał cicho,
jakby chciał odpędzić smutek.
A wcześnie rano Stipa od Zvonarów
Znowu Anie podał rękę.

Miłość jest wieczna i o niej opowieści krążą,
I po dziś dzień starzy mogą powiedzieć,
gdy dwoje szczęśliwych się trzyma za ręce:
"Tak Stipa kochał Anę".