Phedora - Dragonfly

Bracie zwiewnych iluzji, spraw bym przejrzał przez ich zasłony,
Bo już zbyt długo rozdrapywałem swoje rany.
Nie potrafię przypomnieć sobie dotyku delikatnego wiatru zrodzonego przez twe skrzydła,
Odkąd sam wyrwałem swoje.

I błagam tylko, byś raczyła przymknąć oko na moje uczynki.
Sługo węża... Czemuż miałbyś mnie nie kusić, dręczycielu?

Mimo iż każda z podjętych przeze mnie dróg...
...skosztowała krwi z mych kolan i soli mych łez....
...wciąż byłem zbyt zajęty przeklinaniem żwiru...
...by zauważyć, że wszystkich dróg jest sześć.

Teraz jednak, mam zamiar podjąć je wszystkie naraz...
...i zinfiltrować twe labirynty.
Lecz nie martw się, nie będę już dłużej polował na twą koronę.

Samodzielnie wykułem tą iluzję na kowadle strachu,
Bo to nie upadek, lecz dźwignięcie się na nogi napawa nas przerażeniem.
Lecz ja sam muszę wzlecieć by przejrzeć na oczy,
Gdyż moja opalowa dusza pragnie być wyrzeźbiona.
Dopóki wiesz, iż powinieneś zostać,
Dopóty nie ma nic złego w samej ucieczce.
Lecz pomyliłem dumę ze strachem,
Mam więc nadzieję, że moja dusza nie jest ani za lekka, ani za ciężka.

Naprawię to, czego nie da się naprawić; wymienię wszystko co działa perfekcyjnie...
...byś raczyła na to spojrzeć.

Przeżyję to co we mnie gnije i dostrzegę to, czego nie można zobaczyć...
...czekając na twe nagłe przyjście.

Och ważko, czemu nie miałabyś zabrać mej duszy ze sobą?
Nie daj jej jednak umrzeć; pozwól jej zawisnąć między wymiarami.

Och ważko, czemu nie miałabyś zabrać mej duszy ze sobą?
Nie daj jej jednak umrzeć; pozwól jej zawisnąć między wymiarami.